Gerçek bir sevgiye sahip olmak istiyorsa insan, anlamsız, varlığı yokluğu bir şey ifade etmeyen, öylesine ve sıradan ilişkilerden vazgeçmeyi bilmeli. Aşk istiyorsa kişi, acıyı, özlemin yakıcılığını da kabul etmeli.

Büyük bir kaybedişin her zaman kapının eşiğinde durduğunu, her an kapıyı çalabileceğini bilmeli. Derin bir ilişki istiyorsa, sizi koruduğunu düşündüğünüz bütün zırhlarınızdan kurtulup zarar görmeyi de göze almalı. Çünkü büyük riskler yoksa büyük aşklar da yoktur.

Sizi tamamlayan, kişiliğinize uygun düşen ve mutlu edecek bir iş yaşamı mı istiyorsunuz? O zaman, kendinizi köreltmek ve idare etmek yerine, o işten vazgeçmeyi bilmelisiniz. Kendinizi dinlemek, kendinizle baş başa mı kalmak istiyorsunuz? O zaman kalabalıklardan vazgeçeceksiniz ve bazen bu uğurda, koyu karanlıklara benzeyen yalnızlıklara katlanmayı bileceksiniz.

Sıradan, hayatınıza bir anlam katamayan, varlıklarıyla sizi ileriye taşıyamayan, sürekli sizden alıp, bir geri dönüşümü olmayan arkadaşlardan da uzak durmayı bileceksiniz. İnanın bu size can dostlar edinmenin kapısını aralayacaktır. Çünkü yanlarında yürekten gülemediğiniz, sıkıntılı anlarınızda çekincesiz göz yaşlarını akıtamadığınız insanlar, arkadaşınız değillerdir. Sizin bulunmanız gereken yer de onların yanı değildir.

Bir kente sığamıyor ise insan, serüvene atılmaktan çekinmemeli ve o kentin sunduğu küçük avuntulardan vazgeçmeyi bilmeli.

Sizi doyurmayan, hatta ayak bağı olan, ancak belli güvenceler sunan bir ilişkiniz mi var, oturup düşünmelisiniz. Sıradanlığa devam mı, yoksa aşk mı? Cevabınız aşk ise eğer orda noktayı koyacaksınız. Göze alınması gereken ne varsa göze alarak…

Doğayla baş başa, yalın, bohem, kafanıza göre bir hayat mı yaşamak istiyorsunuz? O halde, çoğumuzun uğrunda ömür tükettiği dünya nimetlerinin bir çoğundan vazgeçmeyi bileceksiniz.

Ancak bir şeyi asla unutmayın derim. Sadece sizin için anlamı olan anlamlıdır! Velhasıl, anlamı olan bir hayat mı istiyorsunuz, bir şeylerden vazgeçmeyi bileceksiniz ve vazgeçmedikçe kazanamayacağınızı da..

Sevgiler,