Gözlerim miydi gören yoksa…

• 18 Temmuz 2013 Perşembe 17:44:06

Kendiyle sarmaş dolaş diyordu ki:
Gözlerim miydi gören yoksa gören kalbim miydi?
Anlaşılmaz gözlerle kendini görüyordu birden; karşısında ayna
Ve tekrarladı haykırarak:
Gözlerim miydi gören yoksa gören kalbim miydi?
Ağlayarak kapadı gördüğü yeri.
Ve kafasını kaldırıp baktığında aynaya,
Kapattığı yer kalbiydi !..
Çünkü görmüyordu aynada kendi siluetini.
O kapatmıştı kalbini kendine,
Görmüyordu kendiyle ilgili şeyleri.
Elini hafif araladığında biran kendini gördüğünde,
Korkmuş ve kapamıştı hemen kalbini.
Yüzündeki ifadeyi görmekten korkuyordu sanki.
Sadece yüzü değil kendinden korkuyordu aslında.
Gerçi kendine daha ne yapabilirdi ki?
Bunca yaşananlardan sonra…
Ellerini çekse bile görüş açısından,
Bu seferde gören gözleri kör olurdu sanki.
Kalbini göremezdi o,
Kalbiyle kırdıklarıydı parmaklarından çıkıp kendini göstermeye çalışanlar.
Ve tekrar haykırdı ağlayarak:
Gözlerim miydi gören yoksa gören kalbim miydi?
Cevap bulamazdı.
Çünkü etrafında yoktu soracak biri.
Kendine bakamadığından soramazdı da,
Kendine yalan söyler diye.
Ama çok merak ediyordu sorunun cevabını.
Ve aynadan uzaklaşarak oturdu duvarın kenarına.
Bir eliyle yüzüne dokunuyor bir eliyle kalbini kapatıyordu hala.
Ve tekrar haykırdı ağlayarak:
Gözlerim miydi gören yoksa gören kalbim miydi?
Bu sefer çaresiz duvara sordu o.
Cevap alamadıkça bir daha sordu,
Bir daha, bir daha, bir daha…
Ama hiç birinde cevap alamadı.
Aslında yine kendine soruyordu
Ama kalbinin önünde duvar olduğundan cevaplayamıyordu.
Ve çaresiz bir şekilde,
Bir şey arıyordu evin içinde
Açılmadık çekmece dağıtmadığı yer kalmamıştı.
Ev darmadağınık eşyalar birbirine karışmıştı.
Ve bir şey gördü onca eşyanın arasında,
Görmeyen kalbi bile görür oldu o an.
Yaklaştı korkarak ve tekrar haykırdı ağlayarak:
Gözlerim miydi gören yoksa gören kalbim miydi?
Yerde bir kitabın arasından hafifçe çıkmış bir resim vardı.
İyice yaklaştı ve kitaba değmeden resmi alıyordu.
Çevirdiğinde ise kendini görmüştü…
Aslında gördüğü tek şey çocukluğuydu…
Ve o zaman anladı kalbiydi gördüğü.
Ve haykırdı sevinçle:
Gözlerim değildi gördüğüm, kalbimdi hayatımı gördüğüm…

Uğur İNCEKARA
Yazım Tarihi : 16 Eylül 2009