Bizim Hikayemiz
Roman gibi başlamıştık oysaki. Doldu dolu cümlelerimiz vardı. Anlatsak bitmiyordu. Sussak dayanamıyorduk. Mutluluk sarhoşuyduk sanırım. Kafamız güzeldi (!). Kendimizi kaybettik ya sonunda. Güzel başlanmış bir romanın devrik cümleleri olarak kaldık. Sussak olmazdı demiştim. Oluyormuş. Öyle çok sustuk ki. Ben hiç o kadar hissiz olmamıştım. Hazin bir son buldu bizi. Romanlar böyle bitmezdi. Ondandır kabullenmeyişim. Yollar ayrılsa da kalpler ayrılmazdı.
Ne çok hatalar yaptım o hissizliğimle. Öyle bir mutluluk rolü seçtim ki kendime. Hayallerimde ,sende, ağlıyordum tek. Bunuda hayatımın güzelliğinden sanıyordum. Ne yazık. Ne komik.
Bırak diyorlar artık bana.Yeni aşklara izin ver diyorlar. Bitmemiş bir roman gibi kalmayacağına olan inancımın verdiği gücü bilmiyorlar. Bu aşkın beni nasılda hergün baştan yarattığını bilmiyorlar. Bilemezler. Onlar yaşamadı bu romanı. Bu sadece bizim hikayemiz...