Merhaba sevgilim!..
Söylesene sen şimdi neredesin ? Güzel bir diyarda olduğundan eminim. Hurilerle el ele gezerken, mutlu musun ? Onların ellerini tutarken hiç için sızlamıyor mu? Hiç aklına gelmiyor mu sevdiğin ? Neden orada seni seni çok sevdikleri halde kaybetmiyorlar ki.Yoksa bu sadece dünyaya ait bir kural mıydı?
İşte ben böyleyim sevgilim!
Hep çok severim. Bilmem bir türlü ölçü tutturmayı .Delicesine severim.Sonra Tanrı kıskanır aşkımı ve alır elimden.Yok ,hiç bilemedim ayarında sevmeyi.
Sen hep istenen, ben neden hep isteyen .Yoksa sen beni hiç sevmedin mi? Sevmemişsindir.Tanrı beni değil seni aldığına göre, ben seni çok sevmişim sevgilim.
Ben böyleyim sevgilim !
Tanrı aşkı dağıtırken en öndeydim. Kucaklar dolusu aldım eteğime,herkes kıskandı.Ben bilemedim sevgilim çok mutluydum ,iyi bir şey sandım bunu.Oysaki kıskanılmak beraberinde imrenilmeyi,imrenilmek nazarı getirirmiş.
Ben seni şimdi tamamen kaybettim sevgilim !
Sen cennet ü alanın serin dere kenarlarında dolaşırken , ben dünyada senli ,ama hep senli günler yaşıyorum.Sensiz bir anım bile yok, biliyor musun?
Senli ama sensiz …
Suçlu benim sevgilim…
Çünkü çok sevdim ,bilemedim
Ben zaten hep böyleyim
Bütün sevgilerimi kalbimden taşarak sevdim.Ya onlar taşıyamadı bu ağırlığı ,ya Tanrı kıskandı aşkımı.
Bana hep sevip ,sevip ayrılmalar yazıldı .Ya karşılıksız oldu sevgilerim ,ya da elimden alındı.
Zaten bütün büyük aşklar imkansızdır.
İmkansız olduğu için mi büyür , büyüdüğü için mi imkansızlaşır, bilemedim sevgilim.Kim çok sevip de kavuşmuş ki zaten.Kavuşsa da kaç gün sürmüş .Biliyor musun sevgilim ,biz Tanrıyı kızdırdık.
İşte ben böyleyim sevgilim
Sen canını sıkma emi ,bütün suç bende!..