KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 4707 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
hayat işte,geçip gidiyor....
son günlerde hep olaylı geçiyor günlerim...ben istemesem de dertler gelip beni buluyor...mıknatıs gibi çekiyorum belayı hep kendime...at üstünde yılan dalar mı? bana dalıyor işte...kimisiyle kavga ediyorum,kimisiyle küsüyorum...len nedir benim bu başıma gelenler dedim...arkadaşla kahve içtiğimizde fal baktırdım...bir adağın var,kesmemişsin dedi...olmadı ki dilediğim,olsa hemen keserim dedim...olsun dedi sen kes,belki de ondandır bu başına gelen bu kötülükler...anlaştık...verdim parasını...alsın eşin dedim adaklığı...kesin dağıtın...istediğinizi verin,yeyin için...
geçen günde bir misafirliğe gittik iftara...herşey baştan ne kadar da güzeldi...ortam güzeldi..yemekler güzel...yemeğin sonlarına doğru evin iki erkek kardeşi bir miras yüzünden birbirlerine girdiler,başladılar önce kavgaya,sonra da yumruklaşmaya...masa devrildi,yemekler yerlere döküldü...onları ayıracağız diye anamız ağladı...bir evde iki erkek çocuğun olması hiç iyi değil..iki kız olması da...hep kavga,hep dövüş...
ister istemez olaylardan etkilendim...o gece uyuyamadım...eee uyuyamayınca da sahura kalkamadım...melekler gibi,bebekler gibi uyumuşum...aniden kapının zili gecenin karanlığında...oda karanlık,hava karanlık...koştum kapıya kimdir bu diye...karşı komşu...hergün uyanırdınız ya sahura...bugün ışıklarınız yanmayınca merak ettim...ondan bastım zili...iyi etmişsin dedim...aferin...yarım saat kalmış...şimdi ben ne yapayım,ne yiyeyim az bir zamanda...birşeyler hazırlayayım derken gene kapının zili...gene komşum...hazırlamış bir tepsi yiyecek...alın bunları yiyin dedi...alışık değilim ki ben kimseden birşeyler almaya...bakıyorum verdiği sofraya...hadi hadi dedi...zaman az,çabuk yiyin hepiniz...başladık bizlerde yemeğe...kendi evimde domates ekmek yerim ben,başkasının birşeyini yiyemem...rahatsız olurum işte...borçlu kalırım kendimce...ödemek isterim...bende doldurdum sabaha verdiği tepsiyi...verdim komşuya...
son aylarda,son günlerde hep kötülüklerle uğraştığımdan,hiç iyi insanlarla karşılaşmadığımdan bir tuhaf geldi komşunun yaptıkları bana...ben kimseden ne birşey alırım ne de yerim...annemin sözlerini uygularım her zaman...kızım bugün verirler yarın başına kakarlar derdi hep...çoğu zaten öyle yapıyor da arada komşum gibileri de çıkıyor işte...
candan
17.7.2013
izmir
YORUMLAR
insan elbette insan tabii de...kimileri hayvandan bile daha hayvan...
Öncelikle bir tavsiye: Tamamını okumadığım, içindeki seçme bazı hikayeleri hayatımı olumlamakta kullandığım, bazılarınca çalıntı hikayelerden oluşan bir kitap olduğu öne sürülse de benim bazan sayfalarını karıştırdığım tavuk suyuna çorba serisi. Sanıyorum ilk kitap, on doksan mucizesi adlı öykü.
Yazıda karşılıklılık ilkesine dayanan, kimi zaman haklılığı bile tescillenebilecek ifadeler vardı. Fakat yine de insan insan insan diyorum ben. Bir arada yaşayabilmenin erdemi ve rayihası her insanda aynı oranda değil tabi. Fakat yine de insan insan insan.
