EMPATİ

• 13 Temmuz 2013 Cumartesi 20:54:27

Kar, boran, girdap ve kasırgalar içinde yaşam denizini aşmaya çalışırken. Ufukta beliren kara parçası misali, fırtına sonrası durulan sulara akan güneşim olmuştun bir anda. Güvercinler havalanmıştı yüreğimden sana, ürkerek. Öksüz geçen kışın ardından, böyle bir zamanda karşılaşmıştık yeniden. Yıllar sonra ebemkuşağı duygular yaşıyorduk gözlerden uzak… Anlatamıyordum… Biliyordun. Güneşim olmuştun, içimi ısıtıyordun. Örselenmemiş sözcüklerle yüreğime akarken sen, ben susuyordum. Bir tek gülüşün, yıllar boyu yutkunarak çiğnediğim gözyaşlarım dindirmeye yetmişti. Bunu betimleyemiyordum. Susuyordum. Ben susunca sen küsüyordun… Seni anlıyordum. Yine susuyordum…
N.S.12072013