Yolumuz hayli uzun;enlem,boylam gözetmeden insan ruhunun inişli-çıkışlı haritasında geziniyoruz. İnsanın Allah’la dostluğu,insanın insanla dostluğu,insanın varlıklarla dostluğu;hepsi,ama hepsi ruhumuzun kapsama alanı içerisindedir. Yaşadığımız sürece hepsini birarada götürmeye çalışırız. Çalışırız da bazan aradan birisi sıyrılır ve öne çıkar. Derviş olup Tanrı’ya yöneliriz,yaren olup arkadaşımıza,bir başımıza kalır eşyaya yöneliriz...
Bizim de insan olmamız nedeniyle dostlarımızı en fazla insanlardan seçmeyi yeyleriz. Seçeriz de;seçimimiz daima isabetli olmaz,hatta çoğu zaman...Bunun asıl nedeni insan ruhunun çok kaypak bir zemininin bulunması. Çabamız, bu kaypak zeminden dinginliğe ulaşıp,kendimize göre,kendimiz gibi,hassasiyetlerimizi paylaşabileceğimiz bir ortaklığa ulaşmak. Bu ortaklık yolunda önemli olan neyi hedeflemiş olduğunuzdur. Çünkü hedeflerinize göre tabii olarak çıkış noktanızda farklılaşacaktır. Hedeflediğiniz,bir merhebadan başlayıp,zaman üstü sarhoşlıuk yaşatacak bir aşk,evlilik,birlikte hayatı paylaşmak olabilir. Hedeflediğiniz sadece samimi duygularınızı sanal ortamda paylaşmak olabllir. Hedeflediyiniz sadece zaman öldürmekte olabilir. İşte bu hedeflediyiniz şeye göre seçeceğiniz çıkış noktası rotanızı belirleyebilmelidir. Eğer belirlemiyorsa sonucu mutlak ve mutlak hayal kırıklığıdır. Hayal kırıklığı ise güven bunalımı getirir,güven bunalımı dünyada sizi ebedi mutsuzluğa mecbur bırakabilir. Ebedi mutsuzluk sa kimsenin sevebileceği bir şey değildir.

Dostluğa giden yolu belirleyen pek çok faktör vardır . Büyüdüğünüz coğrafi bölgeden,ülkellere,yemek alışkanlıklarınıza kadar geniş bir seyyaliyete sahiptir. Kalıcı dostluklar bu uyum vu uyumsuzluklarla beslenir veya zarar görür.
İnsanca bir dostluğa çıkarken her iki bireğinde kervancı gibi düşünmek zorunluluğu vardır. İpek yolundan kumaş taşıyan deve kervancısı gibi..Kaç handa konaklayacağınızı kim bilebilir? Ve kaç eşkıyanın yolunuzu keseceğini..
Bilinen o ki ,insan dünyayla vedalaşırken başucunda bir kaç dostu bulunabilmeli. Yalnızlık, en fazla ölürken kor insana!..

İnancım o ki, dünyayı yaşanılır kılmanın biricik yolu;dostlukları çoğaltmaktır olabildiğince. Gerçek ve kalıcı dostlarınız yoksa,siz zaten yoksunuz...Yaşadıklarınız bir hayaldi. Yoksa düşman aramaya çıkmak çok kolay. Çağımızda kolu çok uzun..Üzgünüm! İnsanlık,ülkeler..Esasta dostluk biraz atıl gözüken müeessesedir,düşmanlık aktif. Dost aleni,düşman sinsidir. Düşmanlık bozulan pazarlıklardan,dostluk,yarına,yaşanacak olanlara doğar. Düşmanlık bölünmeyle çoğalır,dostluk doğumla. Bölünmede bir parçamız kopar acı duyarız. Doğumlarda sevinç...Az seviyoruz ve suçluyoruz.Acı olanda zaten bu.