Prenses, nasıl orada havalar?
Sıcak mı soğuk mu? Güneşli mi yoksa yağmurlu mu?
Gök hâlâ gürüldüyor mu peki, senin korktuğunu bile bile?
Kızayım hemen o haylaz bulutlara,
Sen yeter ki söyle...

Söyle,
Korkutuyor mu geceleri, balkonunuzdaki kuşlarınızın boğuk uğultusu?
Söyle,
Sinekler mi ısırıp duruyor etini, kötü düşünceler mi kemirip duruyor beynini, ve kaçıyor mu benim tatlı prensesimin tatlı uykusu?
Söyle,
Güneş ısıtamıyor mu o narin bedenini bu yaz mevsiminde bile? Üşüyor mu ruhun, tir tir titriyor mu kendi bedeni içinde?
Birde özlemim mi ekleniyor sırtındaki ağır
yüklere? Kaldıramıyor musun? Yoruluyor musun artık? Fazlasıyla inciniyor, dayanamıyor musun?
Sarılamadığım için sana, dokunamadığım için mesafeler yüzünden, uzak şehirlerde değil de sanki bir masaldaki uzak ülkelerde yaşıyormuşuz gibi mi geliyor?
Ve her şey içinden çıkılmayacak bir cendereye mi dönüşüyor?

Biliyorum prenses,
Özlem bazen birkaç damla oluyor ya da daha fazla damla oluyor, ne demek istediğimi anlıyorsun, sen de yüzdün çünkü benim gibi gözyaşlarında, ve gözyaşların süzülüyor yanaklarından aşağıya doğru. Sonra da boynundan öpüyor şanslı olanlar, şansız olanlarsa yere düşüyor...
Özlem bazen dudaklarından çıkan tatlı bir isyan oluyor, "gidelim buralardan" diyorsun. Özlem bazen çok oluyor, haddini aşıyor, öldürmesinden korkuyoruz bizi...
Sağ çıkmak istiyoruz, göğsümde başının olmadığı uzun gecelerden...

Özleyişlerin prenses ve özleyişlerim...
Aşkımız kadar büyük, aşkımız kadar çok...
Takvimlerin bütün yapraklarını kopardım, bak...
Bir tek bahar kaldı. Ilık, hoş bir hava kaldı, gülüşlerimiz kaldı, yaramazlıklarımız, tatlı vakitlerimiz, huzurlu saatlerimiz... Şarkılarımız kaldı birlikte söylediğimiz, kitap kokusu kaldı, deniz kokusu, kahve kokusu.
Gelecekteki çocuklarımız kaldı, gelecekteki çocuklarımızın kokusu...

Bak gözlerimin içine ve "gidelim buralardan" de bana prenses!
"Gidelim" diyeyim ben de:
"Şimdilik, hayallerimize..."

Ahmet Kastancı