Yitirdim ama kazandıklarımda var,kazandım ama yitirdiklerimde var...Şairin de dediği gibi "BİR DÜŞ TAKARSIN PEŞİNE, O DÜŞ BİR ŞARKI TAKAR PEŞİNE,DÜŞ GİDER PEŞİSIRA ŞARKI’DA..." paramparça oluşunu görüyor düşlerin,her düşle şarkı yakıyorum,şarkılar beni ben düşlerimi...Şarkılar canımı yakmakta çok başarılı...
Hayat kendinden bunalmış ama benim gözüm ufuktaki yalnız habercide,yağmur bile isyan da...Buğulanmış camda,ne işin var kal gökyüzünde...Senden istemiyorum haber,benim için gökkuşağı cossun..Renkli düşlere ihtiyacım var sanırım...Hayatım ya siyah ya beyaz...gride istemiyorum ki ben...sarı pembe mor yeşil mavi...gökkuşağı misali...Çabuk gider dimi renkler,yağmur saatlerce yağarken bile gökkuşağı kısa sürede yitiriyor renklerini...
Evet!Sanırım güzel kelimeler istiyordum senden...Ay ışıklarıyla yıkanmış ama sen griydin be sevgili..şimdi ise doğadan,yağmurdan şarkılardan çıkarıyorum acısını.Gökkuşağının yağan yağmurun ne suçu var?Aslında kulağımın arkasına fısıldanmış güzel kelimeler biriktirmiştim ben sana.şarkılarda söyleyecektim düşlerde kuracaktım hemde şarkılar canımızı acıtmayacaktı düşün dibine düşecektik seninle,hatta yağmurlar camı buğularken umrumda olmadan çıkıp sokağa toprak kokusunu çekip ciğerlerime rengarenk olucaktım ki ben...
Şimdi ise sitemler ediyorum kendime.Neden mi?Kendi ocağına diktin inciri,çadır mahkemeler kurdun!Artık anlatsam ne çare..anlatılmazki haldan anlamayana,filizlenen acılarda boy verir hüsran,yanık bir türkü çalınır,parsellenen yarınlara gebeyiz...Umutsuzluğun lal dili...
Bileti kesilir bir hayatın,bir baharın bir yarının...Yoksun ki bu kentte...Yine saydıracağım mevsimlere şarkılara düşlere...
Yoksun ki bu kentte...
BEN BİR ÇOCUĞUM VE KAR DÜŞTÜ SAÇ TELLERİME...