AFFEDEBİLMEK

• 4 Temmuz 2013 Perşembe 06:27:15

Ölüm karşısında nasılda her şey değerini kaybediyor değil mi?
Bütün dargınlıklar,kırgınlık ve kızgınlıklar bir anda anlamsızlaşıyor.Her şey boş ve saçma geliyor insana.
Bunu yaşamayan insana anlatmak zor oluyor tabi. illa da acı mı yaşamalı,yoksa olmuyor mu? Galiba öyle !..
Ölüm güzel bir nimet.Eğer hiç ölüm olmasaydı ,inanıyorum ki insanlar birbirini çiğ çiğ yerdi.Ölüm karşısında suskunlaşan ,düşünen insanın gözünde her şey anlamını kaybediyor.
Artık bir yaştan sonra ,bir insana bakarken size ne kadar kötü bir şey yaparsa yapsın ,eğer ölümü yaşadıysanız hayatınızda ,onun öleceği geliyor gözlerinizin önüne ve ona karşı sert duramıyorsunuz.
Hal böyle olunca ,bunu anlamakta zorlanan insanlar çıkabiliyor.Size enayi,yaptığımı anlamadı,ya da karşı koyup tartışmaya gücü yetmedi sanabiliyorlar.
Farkında mısınız ,hiç eski ve yeni fotoğraflarınızı karşılaştırdınız mı?
İnsan çok gençken ve ileri yaşlarda bakışları ne kadar da farklı.Genç ve deli zamanlarınızda bakışlar daha bir sert ,kendinden emin ve ukalaca.Buna rağmen ileri yaşlarda bakışlara bir merhamet ve yumuşaklık geliyor.Şahin gibi bakan gözler birden kuzu gibi bakmaya başlıyor.Belki bu da Allahın bize bir merhametiir.
Allah her şeyi yeri ve zamanında veriyor muhakkak ki!
Bir genç düşünün ki çok aşırı yumuşak ve anlayışlı ,yakışmıyor bile.Bir yaşlı düşünün ki sert mi sert ,asi ve anlayışsız.Aman Allah’ım gerçekten de hiç çekilmezdi herhalde.
Allah affedin ki affedilesiniz diyor.Ne kadar da çok affedilmeye ihtiyacımız var.O alemlerin Rabbi bizi affetmese ne yaparız.Bizim ne yaptığımız ibadetlerimiz bizi kurtarmaya yetmeyecektir.O yüzden bol bol insanlara iyilik yapıp onların kusurlarını affetmeliyiz.
Sonuçta şunu düşünmeli insan bizde hatalıyız.Belki de biz kendi kusurlarımızı fark etmiyoruzdur.Fark edilerek yapılan hainliktir zaten.
İnsanın içinde sakladığı hainlikler ve kinler en çok kendisine zarar verir.Bilimsel bir araştırma sonucu kalbi en erken yıpratan ve zarar veren durumlar arasına girmiştir kötü duygular beslemek.
Yaşlı bir kadının duasına tanık olmuştum .Sürekli Allahım içime hainlik ve kin sokma diyordu .Merak edip sormuştum ,hani o kadar isteyecek şey varken Allahtan neden bu dua diye.Aynen şöyle demişti:’’İnsanın kalbinde sevgi olmadığı zaman ,karşı tarafa kin ve husumet duyduğunda o insana tahammül etmek,onunla yaşamak çok zordur.İnsanın kendine yapabileceği en büyük kötülük budur’’ demişti.Teyze yaşadığı hayattan dolayı bunu dediğini de açıklıyordu.Babası evlendiğinde üvey annesiyle yaşamak zorunda kalmış ve kadından nefret etmişti.Bu yılları asla unutamamış ve çok yıpranmıştı.Bir yandan annesine üzülüyor ,bir yandan da babasından vaz geçemiyordu.Babasının karısıyla yaşamak zorunda kalan çocuk, yıllarca öfke duymuş ve bunun zorluğunu anlamıştı.Hani bir insana beddua mı etmek istiyorsun birini çok kıskansın ,sevmesin ve kin duysun de diyordu.Tabi bunu yap anlamında değil ,bunun ne kadar zor ve yıpratıcı olduğunu anlatma açısından diyordu teyze.Siz ce de çok haklı değil mi?
İnsanca yaşamak,insan gibi olmak ,insan denince akla gelmenin huzuru her şeye bedeldir.Diyorum ki şu üç günlük dünyada kimse kimseye kızmasa,kötü konuşmasa ne olurdu sanki.
Allah ,merhamet edin ki merhamet bulasınız diyor.Affedin ki affedilesiniz.Bu ne kadar güzel bir şey.İşte bu kadar kolay af ve mağfirete tabi olmak.
Tabi şeytan ve nefis yakamızı bırakmayacaktır.Onlara rağmen bunu başarabilmek zafer kazanmakla eş değer olsa gerek.
Bırakın insanlar size enayi gözüyle baksınlar.
Bırakın cesareti yok savaşmaya desinler.
Sonunda anlayacaklardır.Anlamasalar da ne fark eder ,size kalbinizin huzuru yetmiyor mu ?
Size Allahın af ve mağfireti yetmiyor mu?
Size yaradanın sevgiyle bakması az mı ?