KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Nitelenmeyen Zaman Aralığı
An olur kaybettiklerimiz hatırlarız. Aklımız başımızdan gider. An olur yalnız kalınca korkarız düşünmeyi. Karanlık odalara saklanırız zaman zaman, vakit olur susarız içimizi kemirir mazinin istenmeyen perdeleri
Anlamını bilmediğim o zamansız ayrılıklardan kalmayım şuan. Sabahın beşini bekliyorum, derdime yenisi ekliyorum, sokaklarda beyhude gezer dolanırım. Zamanın bir aralığında sıkışmış kendimle savaşıyorum. Durdurmak istediğim zaman benden habersiz akıp gitmekte. Bense hala yıllar önceki acılara çare aramaktayım. Avuntu kuruyorum, bahane üretiyorum çıkmaz bir sokaktayım, her yer karanlık gör ihtimali olmayan köşeye sıkışmışım, çıkış bulamıyorum.
Anlamını yetirdiğim bir şarkı var dilimde söylesem mi söylemesem mi çelişkideyim. Varlığını bile hissetmediğim ruhumdan umudum yok. Kederler ayağıma dolanmakta ve acılar bedenimi sarmakta. Koşuyorum çocuklar gibi küçük adımlarım yetmiyor uzaklaştırmaya.
Ayrılını kabullenemedim hala yıllar önceki sahnelerden kalmayım, bazen acılarda sızıyor, bazen yalnızlığa tüm kozlarımı oynuyorum. Saatin inadına akşam olmakta. Sızdırıcı saatler kederi acıyı bir bir aktarıyor. Yalnızım diyorum oysa o kadar kalabalığım ki kendime zaman ayıramıyorum. Niteliğini bilmediğim tikel zamanlardan kalıyor her şey. Akıyor inadına hayatın tüm acıları üstüme üstüme. Ben küçük yürekli ezik yalnızlığın esiriyim şimdi. Ne dağlar yıkıldı üstüme bilmediğim o zaman aralıklarında.
Her şeye veda etmek var şimdi aklımın inçe aralığında. Veda etmek acizlik derler. Ben acizleşmedim daha, yok/yok bu ben değilim diyorum. Gidiyorum yeni zaman aralıklarına, yarım kalmış sahnelerim var şimdi. Baş rolde ben ve sevdiklerim. Zamanın bilinmeyen eksik perdeleri kalkıyor. İleri gelenler anam, abim ve yaşlanmaya yüz tutan babam. Kalıyorum son sahneye demeden her şey silini veriyor. Zamanın o aralığında sıkışıyorum, canım yanıyor ama dayanmak zorundayım. Kabullenmeliydim her şeye kader denilen bir şey vardı. Buda benim kaderimde, kabullenmekten başkada çarem yoktu. Akmasını istemediğim o zaman aralığında bir çok perdeye şahit kılınmış gibi her an yaşıyorum. Aklımı dengemi yetirdim.
“Bilmediğim zaman aralıklarından kurtulmak istiyorum. Ama olmuyor kurtulamıyorum”
