dinle
bir zamanlar yandıgın benmiydim?
öpüşlerimi düşünüp kendinden gectigin.
simdi
dönülemiyor olmanın anlamı varmı
söz verebilrmisin beni bir daha
almayacagına aklına
her aklına düştügümde
nasılda kızarırdı yanakların
utancından dudaklarını ısırır
nasılda bırakırdım kendimi kollarına
gecerli mazeretler uydurup

simdi koynunda uyudugun adam,
aklındaki benden dahamı cok seviyor seni?
yoksa aklındaki ben
koynundaki adamdan dahamı uzak sana
bırak beni boğulayım
kollarının arasına gömeceksen beni

gelemezsin biliyorum
ve bunu bilmek bir boka yaramıyor artık;
gelemem canım yanıyor
bu can yangını bir turlu sönmüyor
aşığım özlüyorum
bu yüzden yazılamıyorum satırlara
yutkundukca boğazıma dügümleniyor
yutamadıklarım hala ağzımda
geveleyip durduğum
seviyorum
hani bir türlü yazamadıgım
gelemessin
gelsen mucize olur
fani bedenim hazır değil mucizelere
gelemem
yalan olur
yanında uyandıgın başka gerceklere gebe
bebeğim
unutmadım
unuttuğum kendi adamlığım
cesaretini sınava tabi tuttugum
benim satırlarım
konuşamadığım
bir türlü yazamadığım
itirafında zorlandığım
kıyamadığım için değil
sığdıramadıgım icin belkide
ikinci bir aşkı kalbime
bu bedeni bırakıp
kayıp bir ruh gibi kacıslarım...