VİCDAN YOKSUNU

• 26 Haziran 2013 Çarşamba 17:18:54

Sen sabrımı sınamayı kendine düstur mu edinirsin vicdan yoksunu. O mübarek kelamdan anlasan dilin pak olur kara yüreğinde beslenen nefsin vallahi yok olurdu.
Tanıdığım günden beridir saçma sapansın harika saçmalayansın bilirsin. Neden mi? Kendini iyi bildiğine kanaatim sonsuz amma sol yanın başta olmak üzere tüm duruşun yönsüz. Neye inanır ne ile beslenirsin çözmekte zorlanıyorum inan. Duruşundaki sinsilik ruhuna işlemiş ve de özünü nasıl kirletmiş görmelisin.
Tevazuu mahrumu, kimlik mahkûmu, senin inancın her beyazı lekelediği gibi gönlünü de koyulaştırır gayet iyi bilirim. Sen hangi değerime söversin aynı gölgenin uzantısı değilmiydik. Ben bedenimde beslediğim duruşumu canımla özümsediğim inancımla yükseltirken imanım şaha kalkar, senin gibi yüzükoyun yatmaz vicdan yoksunu.
Değerlerinden kopmuş olman senin atalarından miras değil üç beş çulsuzdan geçici emanettir. Hangi mekânda ah etmedin ki hangi mekâna eyvah ettirmedin ki. Şunu iyi bilesin örümcek yapar ağı bozkurt bilir her dağı.
Küçümsediğin değerlerim senin küçük aklına sığacak kadar büyüktür amenna. Amma benim büyüttüğüm maneviyatım senin o akılsız aklına sığacak kadar küçük olabilir mi bir düşün? Düşün düşünki aklın ak olsun besmelesiz dilin Hak olsun. Anlayamaman benim kusurum değil senin doğuştan kusurlu olmandan kaynaklıdır vicdan yoksunu.
Ey soyadı gibi dili, yönü, sonu, nuru ve imanı Kara! Bu satırları okurken her manayı iyi belle, aklıselim olan insanla hayvanatı ayırır dille.
Dil, dilin dilinden dilince anlar bilirsin. Merak etme vakit çok, ya bu âlemde ya ahrette tez imana gelirsin.