Son sınavlar başlamadan önce kafamı dağıtayım diye köye gitmiştim. havası bile ayrı bir güzel kokuyordu köyün... Isparta’da bir yurrt odasıyla bizim evi karşılaştırmak bile istemem.Aradaki mesafe iki saatbile olsa bir ay gelmeyince özlemiştim doğduğum yeri.
Eve gittiğim günün akşamı babam ’’Kızımın elinden olursa çay içelim’’ demişti.Çaydanlığın içinde kalmış olan bayat çayı dökmek için dama çıktım.Ah o gizemli dam!Köyümüde köyleride gördüğüm, bir kara ormanın üzerindeymişçesine yıldızları izlediğim, nefes alan o sırlı dam...
Hafiften esiyordu hava. Damı ucundaydım.Bacanın kenarında.İçim bir garip olmuş, tüylerim ürpermişti dama çıkınca.Uzaklardan evlerin ışığı parlıyor,köpeklerin uluma sesleri geliyordu.Bütün cırcır böcekleri sanki bizim bahçeye toplanmış ahenkli bir sesle parti veriyorlardı o gün. Her kafadan birer yorgun ezgi çıkıyordu.Yankılanarak... Yıldızlar parlıyordu, dolunay çıkmıştı kumalar yaylasının üzerinden.Aldığım nefes için bu eşsiz evren için binlerce kere şükrediyordum. Şükrediyor ve dua dua yalvarıyordum Rabbime...
Hiç bilmediğim duyguları hissettirirdi bana o dam.Mesela birgün uyandığınızda kendinizi yatağınızda değilde uzay boşluğunda bulsanız içinizde garip br korku ve heyecan olacaktır ya... En şiddetlisinden!
İşte sanırım o şiddette garip duygularala doluyor, aklıma gelen herşeyi en ince ayrıntısına kadar düşünüyor inceliyor ve şükrediyordum.Akıl erdiremiyordum. Ben nasıl yaratıldım? Bu dünyaya nasıl niçin geldim? Bu hava sadece bizim damda mı var, bizim amdan mı bilinir? Eskiden ben bu dama çıkıp böyle sorular sorunca annem:
Bilim adamı olacak bizim kız, derdi.Şimdilerde ise ’’ Ne işin var damda senin.Oyalanma orda. Komşunun oğlu görür ,etraftan laf söz eden olur’’ diye azar çalıyor.
- Sahi, komşunun oğlu görse ne olur anne, biz daha düne kadar onunla kardeş değil miydik?Daha dün teker sokaklarda koşturuyor, teker sürüyor ayakkabı saklamaca oynuyorduk.Ekmeğimizi paylaşıp yiyorduk. Görse ne lur, görmese ne olur?
Küçükken büyümek istemiştim de hiç böyle büyümek değildi istediğim.Belki sadece sözümün dinlenesini istediğimdendi, belkide özgür olmak istediğimden... Oysa nerden bileyim bizim köy gibi yerde kadının kızın söz hakkı olmadığını.Kelimeler yetseydi de anlatsaydım öfkemi. Elimde değildi ki...
Çocuk olmak en iyisiymiş. Saf, kirlerden arınık duygularla dolu olmak... Sevindiğinde gülmek, üzüldüğünde ağlamak yetiyormuş meğer insana.Şimdi Isparta’dayım. Kelimeler tükeniyorda bakıyorum pencereden dışarı.Evler var.Evleerin arkasında yine evler yine evler... Ne evi! Hepsi en az beş katlı binalar.Dipdibe üst üste bindirilmiş birbirini tanımayan parça bölük insanlar, aileler... Dedim ya birbirin tanımayan yabancı insanlar. Bizim tabirle: Eller.
Samimiyet vardı bizim köyde. Heşeyden önce tebessüm ve sıcaklık...Hemen kanı ılırdı bir yabancının karşısında ki insanlara.Keşke her zaman öyle o kadar iyi kalabilselerdi. Kin tutmak var ya, gelenek adıyla yanlışlar yapmak ve bunu doğru bilmek.Ninemin çocukluğunda yerleşik hayat yokmuş köyde , annemin çocukluğunda da elektrik yokmuş.Öyle doğaldı ki o köy...Ne varki laf söz o günlerden beri hiç eksik olmamış.Edilen lafa sözede kulak tıkanmaz bizim köyde.İllaki duyacaksın, anlayacaksın. İlk önce teyzenin oğlunu uzaklaştırırlar birdenbire.Aynı ekmeği paylaşıp yerken, harçlıklarınızı birleştirip birlikte biriktrirken bir anda amca hala oğullarını da göremez olursun.Bayramda seyranda illa ki yüzüne bakman gerekir.Tokalaşırsın da, başını yerden kaldıramazsın.Sokak yüzü görmezsin zatende evinde bile rahat değilsindir artık.Tabi kız isen...
Derler ya ’’Erkekler lider doğar’’ diye... Bu, bizim köyde erkeklerin şımartılmışlığı kadınlarında köleliği kabullenmişliğidir aslında.
Bunun yanında o damdan bakınca iyi yönüde görülürdü o insanların.Aile içinde sevgi saygı doluydular.Yolda küçük büyüğün önünden yürümezdi. Mekana bir büyükk gelince ayağa kalkılırdı, hala öyledir.Aynı şekilde ortamda bir çocuk varsaonu sıkmamayıda bilir büyükler.Şakalar çocuk üzerinden , dualar çocuk üzerine yapılır.İnsanlar daha doğaldır.Erkekler gerçek manada alın teri dökerek kazanır ekmeğini. Kadınlarda bir boya cila yoktur. (devamı gelecek)