Aşk matematiktir. Gerçek aşk, maddeyi kontrol edebilmektir.
Çocuk babasından kendisini hoplatmasını ister...
Hoplatmak eyleminin tüm safhalarını fizik diliyle izah edebilirsiniz. Gülmenin başlangıcını izah etmeniz çok zordur... O, o âna mahsus bir durumdur. Baba tereddüt etmediği için çocuk "mutlu" oldu, ya da "uçtuğu hissini" yaşadı.
Böyle esrarengiz bir duyguyu çocuğuna o anda sadece bir baba yaşatabiliyor. Çocukluğumuzu unuttuğumuz için bunu hissetmek önemli bir mesele değil gibi geliyor.
Ben nerde bir çocukla samimi olsam boyumdan dolayımıdır nedir :) ;
- Hadi beni hoplaaaaat, diyor .
Neden bir çocuğun bu kadar ısrarcı davrandığını anlayabiliyorum.
Gözlemliyorum. Sezebiliyorum. Herneyse...
İbrâhim peygamber, (bulunduğu ortamda varlığından en çok emin olduğu) Allah a adadığı (için yine peygamber olan) oğlunu gözünü kırpmadan keskin bir kılıcın altına yatırdı.
İki taşı birbirine çarpmadan ateşi göremezsiniz. Ya da bir başkası iki taşı biribirine çarpmazsa, durduk yerde ateş çıkarttığına tanık olmanız pek mümkün değildir. Kendiliğinden olan şeyleri dayandırdığımız kavramlar. Bunu esas alamazsınız. Biz rûhânî "varlıklar" değiliz. Rûhumuzun olduğuna inanıyorsak, bunun kaynağına da kesinlikle inanmalıyız.
Bu tartımlar, kurallar, ölçüler bizim dikte etmemiz için varlar.
Yoksa film karelerini keserek birbirine eklemiş gibi; duran bir arabayı 4. viteste kaldırıp,sâlisesinde ivmesiz 4. vitesin optimum hızıyla hiç bir sürtünme, rüzgar, yer çekimi mukavemetine maruz kalmadan hareket etmesini beklemek, bunun derdine düşmek aşk da değildir marifette...
Âşık adam herkestir!

Örnek: 2.2=4
Örnek: 1.1=2

Zaman, aşktan bahsetmek zamanı değil. Zaman, çarketmek zamânı.
Zaman Âşık olmak zamânı. Ekşın zamânı!!! ;)