NE BİR ORKİDEDİR YÜREĞİM NEDE MANOLYA

• 8 Haziran 2013 Cumartesi 21:58:58

Ne bir orkide’dir yüreğim nede manolya.Şarkılarda,şiirlerde "Gül""dür anılan.Belkide dikenli oluşudur,sevenin kalbini acıtan.Ne olursa olsun."gülü seven dikenine katlanır"sanki cana can eklenir.Ya yanık kokulu karanfile ne demeli?Ahmet Haşim’in dediği gibi"Yarin dudağından getirilmiş/Bir katre alevdir bu karanfil"...Papatya ise ne güzeldir kır çiçeklerinin içinde ."Papatya gibisin beyaz ve ince" denilir tangolarda raksın ritminde.Sümbülün morluğu ,boynunun büküklüğü ozanlarımıza söyletirken,bembeyaz karların altında , güneşe aşık olan kardelenide , dik başlılığında unutmak mümkün mü?O bilir ki,güneşi gördüğünde canından olacaktır.Koklamaya kıyamadığımız Manolya kaderinde.Orkide ve krizantem’se,zenginliğin timsaliyle , bir zamanlarda parayı konuşturan dilbazdır.İşte her çiçeğin kendine has bir özelliği,değişik bir güzelliği vardır her insan gibi.Herkes kendi zevkine ve kendi kişiliğine göre bir çiçeği sever onu diğer çiçeklerden daha güzel sayar.Zevkler ve renkler tartışılmaz.Niye bunu seviyorsun diyede sorulmaz.Ama bana sorarsanız dediğim gibi ne bir orkide’dir yüreğim nede Manolya...Köyde beyaza boyanmış bir tenekede,şehirde saksıda,eve bağlı SARDUNYA’dır çiçekler arasında.Susuz kalsa da,ışığı özlese de uzun süre direnir hayatta kalmak için.Sinyaller verir sararan yapraklarıyla.Ama,kimsenin umurunda olmaz yapraklarının parlaklığını yitirdiğinde.Ancak sarardığında şikayet edilir sanki suçlusu kendisiymiş gibi.Dalını kırsanız o genede çiçek vermeye devam eder,çocuk yapıp evliliğini kurtarmak isteyen kadınlar misali...Nankörlüğü yoktur.Bir avuç su-biraz ışık vede azıcık toprak sunduğunuzda hep çiçek verecektir size.Bu yüzden arsız tabir edilir nankörlerce.Mis kokan yaprakları hiç hissedilemez.O nasıl olsa evin çiçeğidir,bir DEMİRBAŞ.Övmeye ne gerek var..Her yerdedir SARDUNYAlar.Hâlâ daha yerini bulamamış,her gün birilerinin tacizinde , bazende kanla yıkanan kadınlarımız gibi.Tüm aşağılama çabalarına karşın hep çiçek veren,direnen,evlerimizin sessiz neşesi.
Sevgili SARDUNYAlar...Sizi seviyorum..Peygamber kılınç’ı-kaynana dili gibi kendini iktidar sahibi gören ruhsuzların canilerin yanında siz çok özel ve güzelsiniz.Bunu hiç kimsenin size söylemesine gerek yok.Kendinizi sevin .Açmaya devam edin...
Biraz su-biraz ışık-biraz sevgi.
Tanrının gözüken tüm rengi..
Bir saksılık yaşamda
Karmakarışık hayatlarda,
Yeni baştan anlamlarda...

Bir huzurevinin bahçesinde,
Sardunyalar gibi..
Nereye koyarlarsa koysunlar
Yerini severler,yeşil yapraklar arasında..

Geçmiş bitiyor düşüncelerde.
Gelecek zaman...küçücük bir ilgide,
Eğer zaman size"Teşekkür ediyorum"diyorsa
Tanrının gözüken tüm renginde..
Mutluluk bu işte,kimsesizlikte...

Belki de hayatın ne olduğu sorusuna;
Verilecek cevapların en doğrusu..
Bu sabah duyduğum çaresizlikle,
İşte bu dizeleri yazdım kendimce.
Tanrının gözüken tüm renginde..
Biraz su- biraz ışık-biraz sevgide..

Eda Tüter(AŞİYAN052)