Sesleniş ve Duygularım

• 7 Haziran 2013 Cuma 00:53:50

Sesleniş ve Duygularım

Bir dokunuş hissiyle uyandım uykumdan. Her yer zifiri karanlık içim titrercesine kalktım yatağımdan. Seslendim birkaç kez ne ses var ne seda birden çığlıklar duyuluverdi kulaklarımda ah, aman, imdat, kimse yok mu? Kendim olamadım bir an için nasıl kalkmışım bilinmez. Sağıma bakıyorum biçare soluma bakıyorum nafile haykırışlarım, seslenişlerim. Dayanamadım koşar adım yürüdüm yürüyordum ama nasıl bilinmez. Duygularım ele verdi kendini, gözler dolu içim kan ağlar ama yine nafile.
Sarımtırak gökyüzünün rengi bir tuhaf hapsetmiş bedenimi…
İnsanlar duygusuz davranıyor. Başına geleceklerinden habersiz sanki İlk ve son değildi ve olmayacaktı da. Bunları bertaraf etmek nasıl bir duygu anlayamadım. Zevk uğruna kıyamadığımız beş para etmez paracıklarımız neye yarar insani duygular olmadıktan sonra. Ben bir başıma yürürken üzerime düşen yaprak taneleri kadar saf duygularla beslenmek isterdim ufacık dünya da ve ütopyalarımda ve…
Kar gibi ağardı artık saçlarım artık buna rağmen bıkmayacağım hayatımdan ve çevremde ki güzelliklerden. Ve insanları sesin kulağımda yankılandığı sürece ve duyarcasına çığlıklarını bundan zevk değil hüzün algılarım. Sonbahar da yapraklarının sararıp düşmesi gibi insanlarında kendi bilinçlerinin azalmasını görseydiler keşke…
İlkbaharın sevincini yaşamak isterdim. Benliklerinde ki yaşam savaşının ne kadar zor olduğunu bilmeleri ve bu yaşam savaşının galibi olmaları için mücadele etmesi gereken daha farklı yöntem ve deneyimlerle aşılamalılar kendilerini. Sevinç dolu günlerin vazgeçilmez yılbaşı akşamları gibi…
Yeşilimsi bir baharın kokusunu dinlercesine…
Uykum hafif rüzgâr esintisiyle bozuldu ya hayallerine ne oldu derseniz o daha bir başka… Uyanmak istemediğim uykumdan uyandırılmış çocuk misali haykırdım sessizliğe! Tomurcuklanmış mistiksi kokularıyla beraber iç açan o güzellikleri de bir başka güzel. Baharın müjdecisi olarak da bilinen Nevruz bayramı kendi baharının yanında coşkulu barış simgesi ve insanların el ele verdiği bir toplum ortaklığı sayesinde şen ve sevinçli bir ortam nezdinde umuda seslenişler öyküsüyle…
Örtmüş büsbütün kar taneleri üzerimi beyaz kefen gibi…
Buna rağmen ben hayata merhaba dedim haydi sizde hayat seslenin.
MERHABA

Saygılar

Eğitimci-Şair-Yazar-Bestekar
Ali KUTAY