ben severim ağaçları!

• 2 Haziran 2013 Pazar 18:53:53

.....

ben severim ağaçları...

şöyle sırtını verip, göğe bakmayı...
piknikleri, ve o ağaçlara hamak bağlayıp sallanmayı..mesela piknik yapmayı..bazılarına avam ve marjinal hatta uç gelebilir...ben severim elimde bir kitap, gölgesine uzanıp okumayı...
mutlu çocuk seslerini severim ağaçların arasındaki..(bu konuya da daha sonra değineceğim)

ve severim ben arada dallarında konaklayan serçelerle şakalaşmayı...
yapraklarını da severim bazen şiir bile yazdırtabiliyor bir yaprağın ağır ağır düşüşü..
bazen öperim bile bir ağacı...

ağacın ağaç halini çok severim, odun halini pek sevmem...
meyveli, meyvesiz, yapraklı yapraksız, karlı, yağmurlu, her halini severim dalları kırık, devrilmiş mutsuz halini sevmem ama en çok canlı halini severim...

ağaçlandırılmış her yeri severim, özellikle parkları...
ve o ağaçların altındaki bankları...

annem de babam da severdi...
hatta bir gün babam ağaçta mahsur kalmış bomonti’de..annemi beklerken bir ağaca çıkmış gençlik var ya serde korkutacakmış annemi gelince o hep buluştukları ağacın yanında.o ara bir çift gelip öpüşmüşler ağacın altında..inememiş babam kalmış orada..

sonrası gülümseten bir anı hafızasında...

severim ben ağaçları...her Türk filminde mutlaka ağaçlı bir buluşma mekanı vardır ya da koşup ağaca sarılma sahnesi yahut çok acıtmadan gövdesine isimleri kazıma vs gibi..bu filmleri bir türlü unutamamam da güzel değerli filmlerdi..

severim çınar altında çay içmeyi..güzel oluyor ağacın canlı haliyle..
mesela odun haliyle hiç güzel olmazdı...
severim "o ağacın altını şimdi anıyor musun" şarkısını
ve çok severdim çocukken körebelerde ağacın arkasına saklanmayı

neyse severim ağaçları kime ne

sevmek suç mu?

de_soulmate