Bir süredir düşünüyorum biz mi safız acaba insanlarmı akıl almaz derece kötü bilemiyorum. Nasıl anlatılır ki kırılan kalpler , yarım kalan tebessümler, ve yitip giden hayaller. insanların çıkarları uğrana yapabileceklerinin sınırı vardır değilmi ? Ne kadar kötü olabilirler ? eminim çoğunlukla insanlar yeryüzündeki bu soruyu kendine bir çok kere sormuştur. Asıl üzücü olan ise , O kadarını da yapamaz dediğimiz herkesin tam olarak o kadarını yapması... İnsanların saf yüreklerine şüpe güvensizlik tohumları ekiyorlar. Günümüzde herkes birbirine acabalarla yaklaşır oldu. Ne kadar devam eder bu acabalar. Bütün hepsi yaptıkları yıkıma bir kulp takmış durumda İnsanlığın temellerine yerleştirilmiş dinamitler gün be gün patlıyor. Her an iyi niyetli bir insanın niyetleri, masumluğu , insanlığı elinden alınıyor. Seyirci kalan onlarca insan var.Peki neden bu yıkıma katliyama bir son verilmiyor güçlü olan güçsüzü ezmeli mi ?Cevap verilecek olsa hepsi İnsanların kötü olduğunu söyler peki iyi olanların neden öyle kalmasına izin vermiyorsunuz? türlü cefa eziyetlele kalplerini katılaştırıyorsunuz.Onlarda kendilerini korumak için değişiyorlar ,değişmek zorunda kalıyorlar. İşin en garibi ise insanlara insan olma bilincini fıtratında bulunduran duygular kavramlar bile bu zalimler de çirkin bir şekilde ortaya çıkıyor aile bağları ,dostluk ,kardeşlik hatta aşk gibi yüce bir duyguyu bile çirkinleştirebiliyorlar. Peki insanlık bunun neresinde günlerdir, haftalardır ,aylardır düşünüyorum. Masumlar devamlı ağlarken, hıçkırıkları feryatlarına karışırken .. Ne yazık ki iyiliğin saflık güzel niyetli olmanın ,enayilik diye nitelendirilip, aşağılandığı bir noktadayız. Sözde herkes insan peki insanlık nerede ? Hala insanlar sırf kalbi güzel niyetleri iyi diye enayi muabelesi görüyorsa burada kaybolan insanlar değil iNSANLIKTIR...