0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
740
Okunma
Anımsamak...
Bir caddeyi, bir sokağı, bir şehri...
Yahut; bir yemeği, bir gülüşü, bir öpüşü.
Bir kokuyu anımsamak.
İçerinde hissetmek milim milim.
İnim inim sızlamak.
Bir anı anımsayış böylesine can yakabilir miydi?
Yolda yürürken burnunda hissettiğin,
Hemen ardından içinde, tüm hücrelerinde hissettiğin bir koku,
Bu kadar anın tekerrür etmesine vesile olabilecek güçte miydi?
Oysa ki biz insanız.
Bu zamana kadar zekamızla, elimiz, kolumuzla her şeyden üstün olduğumuza kanaat getirmiştik.
O zaman bizi alt eden bir koku mu olacaktı?
Yoksa o kokunun içine gizlenmiş yaşanmışlık mıydı aslolan?
Muamma...
