aşk 1
tipiye tutulmuşken yüreğim,camları ayaz almış gönlümün pencerelerinin
dağdan şehre inmekteyken viran şehirlerimin
sisli ışıklar aydınlatıyorken viran şehrimin viran sokaklarını
henüz sen yokken
ve ben güneşin doğuşundan habersizken
beşer deyip bırakmışken gönül işlerini
ismin sildi gözlerimde damıttığım gözyaşlarımı
çocuk yüreğim bir daha çocuklaştı
yazmayı bırakmışken 4 sonbahardır ellerim
kalemimi yeniden amacı doğrultusunda kullanmaya başladım
bir altın tepside sunulmuştu kalem ve kağıt insan oğluna aşklar yazılsın diye
oysa kalem bile unutmuştu amacını şimdilerde
sadece elde çokbilmişliğin ve ahkam kesmenin bir aksesuarıydı ve kağıt buruşturulup atılmaktaydı çöp sepetlerine , üzerine -seni seviyorum- yazılmadan
-dedim ya gönül fırtınamın çocuğu şimdilerde benim kalemimde kağıdımda sana işlemekte, ismin doldurmakta satırlarımı
pencerelerimin buzu çözülmekte güneş yeniden ısıtmakta gönlümü
artık yabaniler girememekte şehirlerime ve sokaklarım gece bile gün gibi aydınlık
yıldızları kandil gibi yanmakta gözlerimin
seni sevmekten memnun yüreğim
yüreğinden öpüyorum …
2007