TEK ULUS MU?

• 27 Mayıs 2013 Pazartesi 19:41:54

Her daim birbirine kin ve nefret besleyen 2 ulus vardı. Aylarca, senelerce, asırlarca savaştılar. Asla kazanamayacakları ve kaybedemeyecekleri bu savaşı sonuna dek sürdürdüler. Eskilerden, sadece efsane olarak anılan bir olay oldu. Karanlığın içinden bir yabancı çıktı, bu ulusları birleştirdi. Fakat bu 2 ulus içinde zor oldu. Bu birleşimi asla istemediler. Biri sürekli çalışan acımasız bir topluluk, öteki ise duygularıyla kendini belli eden güçlü bir devletti. Zıt idi bu 2 devlet birbirlerine. Ve biliyorlardı ki kazananın olmadığı bu savaşı sonlandıran yabancının gidişinin ardından tekrar savaşın başlayacağını. Düşündükleri gibide oldu.Ve bir gün bu yabancı kayboldu. Sonunda anlaşmaya karar verdiler. Anlaştılar. Savaşmak isteyenler için sadece ölüm getirecek bir harp meydanı açtılar. İsteyen mutlu mesut yaşayacak, sorun çıkartanlar ise ölümüne bu arenaya bırakılarak nasibini alacaktı. İstedikleri gibide oldu. Bunu başardılar. Arada çürük yumurtalar çıktığında ise kırmaktan hiç korkmadılar, çekinmediler. Hepsini bir nevi cezalandırdılar. Sonsuz mutluluk hakim olmuştu bu devlete. Fakat sadece suratlarda görünen bir mutluluk idi bu. Çünkü biliyorlardı. Mutlu olmayanların savaş meydanına gönderileceğini. Kendi duygularını yaşayamamaya başladılar. İçten içe eridiler, çürüdüler. İnsanlar sürekli mutlu ve huzurlu olamazlardı ki. Bir süre sonrada insanlıklarını kaybettiler. Sonunda robottan farksız, ruhsuz yaratıklara dönüştüler. Sürekli barışın olduğu dünyayı hayal edenler bununla birlikte hayal kırıklığına uğramış oldular. Bu acılara dayanamadılar. O da olanları izliyordu. Ve efsane adam tekrar yükseldi. Karanlığın içinden çıktı geldi. Sadece acı getirmişti onun bu barışı. Ona da dar gelmeye başlamıştı artık bu dünya. Nasıl birleştirdiyse bu 2 zıt devleti aynı şekilde tekrardan ayırdı onları. Ve akışına bıraktı hayatlarını. Aynı zamanda sonsuza dek sürecek savaşı tekrar başlatmış oldu bu yabancı. Fakat olanlardan rahat ve huzurluydu. Bir nevi ders vermiş oldu 2 devlete. Sonsuz barışın mümkün olmadığını anladı onlar. Sonsuz barış sadece acı getirirdi. Bununla birlikte yabancı tekrardan kayboldu. Her kesin kendi iradesini kullanabildiği bir dünya hediye etti onlara. Çünkü bu dünya herkes için cennetti.