- 1466 Okunma
- 5 Yorum
- 2 Beğeni
NEYLEYİM
Kalbimi yardılar bir bir keşkeler, elleri kan revan içinde.
Yürüdüm, yalpaladım ,şehrin izbe sokaklarında yapayalnız.
Görmedi kimseler ,görmedi yaprak yaprak döküldüğümü.
Aklımın yok oluşunu.görmedi.
Sen şimdi sen olan zerrelerine geldi düşme vakti ,
içimden akan kan damlaları ihanetin acı intiharını yaşarcasına düşüyor ayak uçlarıma.
Bırakıp ,yolların en nemli kuytu köşesine eskimiş hatıraları, ağlamaklı gözlerle.
Nisan yağmuru coşkusu var gözlerimde. yalayarak yanaklarımı yıkıyor hüznü,
Kokusunu atarcasına içimden gece yatmalarının.Nemli ılık nefesini salıyorum pencereden şehre.
Ben hep sen sen diyerek bakıyorum köşe başı beklemelere.
Parmak uçlarımda ağırlığı çöküyor ruhumun.
Sonra ve sonra ne olur ki …
suskun suskun çaresiz ,amansız kalp çırpınışı yıkar bedenimi..
Yıllar sonra karşılaşırız belki ihtimali yok ki neylesin sevdası yitik yüreğim..
YORUMLAR
Bana aşkı anlatmayın diyenler her zaman yaralı kalpler taşırlar... Ama aşk onlara uğrayınca yaralar iyileşir ve sevmeye hazır yeni bir kalp ortaya çıkar...aşk masum bir kuşum yuvasına getirdiği duygulardır ... Yuva her zaman kalptir,masum kuş ise her zaman aşktır... Getirdiği duygular zamanla büyür yuvada... Masum kuş öyle bir hüzün getirir ki yuvaya tüm duygular o hüznün yanında yok olur... Sadece o masum kuşun bir zamanlar getirdiği güzel duyguları ve kokusu hatırlanır... çok anlamlı bir yazı tebrik ederim kalemdaşım...