0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
819
Okunma
Anne…
Utancımdan ölmek üzereyim şimdi. Niye ağlıyorum ki, ne sandı bu amcalar? Göbeğimdeki bu çubuk çabuk çıkacaktır umarım, kanıyor kimse fark etmiyor mu? İçimdeki kanı geri versinler, ölmek üzereyim.
Beyaz bedeninden hoş geldim yalnızlığıma. Tıbbi atık çöplüğüne merhaba. Nerde sütüm, oyuncağım? Yüzümde annemin utancı, evet ve çirkin bir çocuk olmalıyım, sevmediler beni attılar çöpe! Üzülme annem, sen güzelsin, bense ölmek üzereyim sadece. Belki yağmur yağdığında beni kucaklamana izin verir tanrı, verir misin acaba?
Anne kucağından nur olmasın, cennetten bir beşiğim var şimdi. Utancımdan ölmek üzereyim yine de, ağlama sen anne, evde yenisini yapacak babam sana. Ama utancını yüzüne sür, karnını içine göm anne.
“Kürtaj mamulü çocuklarımıza sahip çıkalım.”
