O an'da kalmış...
Liseden kalma defterlerimde acemi aşkın kuru gülleri gibi...
Peki yaşayan ne öyleyse?
Anıları beşikte sallaya sallaya büyüten bizler...

Bu kalem, hissetmeyi yaşamak sanatına dönüştürmüş.

Çok saygımla.

Akıcı bir düşlerin şavkı vurmuş cümleler. Yolu açık olsun

Ne zaman senin için yazmak istesem, kalabalığın içinden yolunu kaybetmiş küçük bir çocuğa dönüyorum. Tanıdık gelmiyor hiçbir yüz, hiçbir ses; şaşkınlık içinde kalakalıyorum sokak ortasında


...........
No comment.

Linet'in Eylül Akşamı eşliğinde okudum yazını dostum.
Yazın mahzundu da, şarkıyla katmerlendi iyice,
gönlümüze oturdu sözün doğrusu.
Yani,
iyi ki kara sevdalardan çok uzaklarda şu anda gönül gemimiz ve
hayatın mutluluk iksirlerini çoktan keşfetmiş durumda...
Yoksa,
iki gözümüz iki çeşme, oturup ağlayacaktık bu Azerbaycan yalnızlığında.

Çok akıcı,
çok yürekten,
çok sanatsal bir anlatım.
Gerçekten hissedilerek yazılmış yazı.
Yoksa,
kelimelere, cümlelere bu kadar can verebilmek mümkün olmazdı...
Ne demeli?
Allah,
gönlüne göre versin, kader yolunu aydınlık kılsın...
Kalemin hiç yorulmasın e mi!...

ne kadar akıcı bir dildi. Akarsuya kapıldım gibi hissettim kendimi. Tebrikler.

sevda ancak bu kadar büyüleyici anlamlandırılabilir...
yorumsuz...
tebriklerimle

Ebedi ayrılık, kader hüzün... ama illede aşk. Her insan giderken ardında bir boşluk bırakır. Kiminin boşluğu büyük, kimininki ise küçük. Bunun ölçüsü de aşk, sevgi olsa gerek...
Tebrik ve takdirlerimle...