ÖDÜNÇ VERİLMEZ Kİ SEVDALAR

... Biri beyaz, biri siyah; iki iplik sarılıverdi bir çilelik yumakta...Mümkün değil sensiz yalnızlıklar bile..Kollar gökyüzünün ap’ak boynunda..Elleri okşar dul bir acı ..
Otururken gün batımlarina karşı; çay ve bir yandan rüzgarlar içilmeli. Göğüslerden damlamalı sevginin mis kokulu teri.. Kurtulmalı öyle çirkin yalnızlıklardan.. Akıl unutulmuş, yürekler sevmiş gibi.

Bilir mi nice uzaklar geçildiğini,ellere dokunulmasa ? Düş yolcusu gezgin gibi , yüreğin kıyısına vurulsa, kanar mı dalında gökçe kuş ,yıldızlar şarkılara susarken ??
Bakalım nasıl şeymiş yaşamak, sizde uyanın hele uykulu güvercinler ! Kimseler ödünç vermemeli sevincini.. İnce bir yağmur olur belki gün doğumlarında ….

Zaman örer acısını ağların,ama unutulmamalı sevdaların şarkısı..Binlerce yıldız yağar bir gülümsemende.. Ve titresin bir bestenin uykusuz gecesinde.. Vurulmuş boyunları kara sevdalıların; mahmurlara boyanmış bir akşamın nefesinde.. Yetim bir kuş çırpınır durur tamburun kafesinde.. Bir gül düşer özleminden boşluğa,kalır kendi halinde ve sesinde..
Çoğaltıp sevgiyi gökyüzü kadar,oturup bölüşmeli yalnızlık ve sevdayı..Gözlerinde tarlalar henüz uçsuz bucaksız,mümbit görülürken !! Nadasta ki tarla gibi yüreklere artık sevgi tohumları ekilmeli avuç avuç,bakılmalı, büyütülmeli ve ürünler doyasıya
paylaşılmalı .. Değilmi ??.

Asla acı ile sıkıntı;eziyet ve kötülüklerle berabere kalınmaz !! Ya yenilicek ya da yeneceksin !!!Onlarcası yenildi çoktan bu hayata hemde açık skor farkıyla.. Pes ettiler.. Kimseler de tutmaz ellerinden !!
Ama sen !! Sen yenmelisin mutlaka. Hem o kadar farklı ve o kadar güçlüsün ki.. Ve ne istersen var tutacak ellerinden..