BAVER

• 16 Mayıs 2013 Perşembe 11:14:56

Merhaba Erdem Bey Amcacığım;
Nasılsınız?.
İnşallah çok iyisinizdir.
Siz benim halimi sorarsanız eğer, hem göklerde uçuyorum, hem çok acınacak durumdayım Amcacığım.
Şimdi bunun sebebini soracaksınız bana, biliyorum.
Sormakta haklısınız.
Biz sizinle arkadaş, dost, sırdaş değimliyiz. Öyle olunca hem sevinçlerimizi, hem üzüntülerimizi paylaşacağız birbirimizle tabi ki..
Biliyor musunuz, geçen gün Dilhun Teyzeme şöyle bir şey dedim: “Keşke ben, ikinizin çocuğu olsaydım!”
Öyle çok, öyle güzel güldü ki…
Binlerce gül açıldı yüzünde sanki…
“Zaten öylesin çocuğum.” dedi.
"Bir çocuğa anne olmak, onu karnında taşımak, doğurmak, sütüyle beslemek değildir ki sadece.
Nasıl ki baba olmanın da, onun karnını doyurmak, elinden geldiğince ihtiyaçlarını karşılamak olmadığı gibi” dedi.
“Senin beni, kendi ablamdan daha çok sevdiğim kızından bile çok sevdiğini biliyorum. Ama Erdem Bey Amcamın bu konuda neler düşündüğünü bilmiyorum ki..” dedim.
“Bu konuda onun da seni, benim kadar sevdiğine emin olabilirsin” dedi.
“Nasıl yani?” dedim.
“Senin ona yazdığın ilk mektubunun hemen ardından, o da senin için, adının geçtiği çok güzel bir şiir yazmıştı. Bazı sıkıntılarımın araya girmesiyle bunu sana söylemeyi unutmuştum” dedi.
Bunu duymak beni öyle çok şaşırttı ve sevindirdi ki, bunu size anlatamam.
Şiirinizi gördüm. Bayıldım. Beni gerçekten çook sevdiğinize iyice emin oldum. Ben de sizi Dilhun Teyzemi sevdiğim kadar çok seviyorum Erdem Bey Amcacığım.
Şimdi de size neden çok sevinçli olduğumu söyleyeyim:
Ben aşık oldum Erdem Bey Amcacığım!
Dilhun Teyzemin o güzel massalları bana anlatması için akşamları erkenden yatağıma girmiyorum artık.
Ben ona anlatıyorum şimdi kendi masalımı çünkü.
Bizim oturduğumuz dairenin bitişiğindeki dairede oturan teyzeyle amcanın torunlarının küçük kızına aşık oldum.
Babaannesi ve annesiyle birlikte arada bir onları ziyarete geliyorlar. Daha asansörden çıkarken gürültüleri ve sevdiğim kızın çığlıkları apartmanı çınlatıyor.
Dilhun Teyzem pek sevmiyor: “Görgüsüz insanlar.” diyor. Çok yoksulken, çok zengin olmuşlar birden bire.
Ama ben görür görmez aşık oldum.
Benden iki yaş küçük.
Bu aşk yüzünden geceleri uyuyamıyorum. Sevdiğim yemekleri bile yiyemiyorum. Aklımda, hayalimde hep o var, gündüz gece. Eski neşem kalmadı. Canım hiç konuşmak istemiyor.
Düşünüyorum durmadan. Hep daire kapımızın arkasındayım, belki gelirler de duymam diye.
“Sana burada bir yatak hazırlayalım” diye gülüyor teyzem.
Evlerinde telefon olmadığı için babasının doğum haberini dedesi hastaneden ilk kez telefonla Dilhun teyzemlere müjdelemiş onlara haber versinler diye.
Ablam da sevdiğim kızın babası evlenirken gelinin Kına Gecesine gitmiş.
Onlar bizi çok seviyorlar. Bana bayılıyorlar.
Sevdiğim kızla ilk karşılaşmamızda gözlerime baktı, açık yeşil renkli gözleriyle.
Ben de onun ağzındaki emziğe.
Baktığımı fark edince emziğini hemen yere attı. Ben de onu yerden aldım ve içeriye koşup yıkayıp getirdim. Ona uzattım ve “Buyurun, yıkadım.” dedim. Ama o emziği almadı.
O günden sonra da onu hiç emzikli görmedim. Herkes çok şaşırdı bu duruma. Çünkü kimse emzikten vazgeçirememiş onu o güne kadar. Doktora bile götürmüşler bunun için.
Sizce bu aşk mı Erdem Bey Amcacığım?
Bunu sizinle erkek erkeğe konuşmayı çok isterdim..
Dilhun Teyzeme sordum mecburen.
“Baverim; sen dünyanın en tatlı, en akıllı, en kişilikli çocuğusun. Seninle her şeyi konuşmak mümkün. Ama yine de bazı şeyleri, yeri sırası geldiğinde irdelemek, konuşmak daha doğru olur. Şimdilik şu kadarını söyleyebilirim. Sen sen ol, bu duygularını alışkanlık haline getirme. Sonra insan çok mutsuz olur hayatta. Hatta bu durum insanın ruhunu ele geçirip, hastalıklı bir hale gelmesine bile sebebiyet verebilir. Sonrasında insan sevmeyi unutur. Kimi, neyi, nasıl sevdiğini bilmez hale gelir. Sevildiğinin farkında bile olmaz. Bu muhteşem duygunun değerini bilmez. Önemini kavrayamaz hale gelir.
Oysa hayatta en önemli en değerli şeydir aşk. Aşkla, sevgiyle yapılan her şey çok anlamlıdır çok özel ve kutsaldır.
İleride bunları daha uzun konuşuruz seninle.
Ayrıca gerçek sevgiyi ve aşkı hoşlanmayla, birtakım heyecanlarla, beğeniyle, hatta cinsel duyguların dürtüsüyle karıştırmak en büyük yanılgı olur çocuğum” dedi.
Onu artık hiç göremeyeceğim Amcacığım.
Çok yerlerde yazlıkları var. Oralara gidecekler. Seyahatlere çıkacaklar...
Bunu Teyzeme de söyledim.
“Üzülme. Biz de İstanbul’dan gideceğiz artık. Bizi buraya bağlayan hiçbir şey kalmadı Baverim ” dedi.
Sizin buradaki insanlar bizim oradaki insanlara hiç benzemiyor. Bizim oralarda savaş var yoksulluk var ama insanlar mutlu gene de. Çünkü kendilerinden önce başkalarını düşünüyorlar hep. Birbirlerini hem çok seviyor hem çok güveniyorlar Erdem Bey Amcacığım
Ellerinizden hürmetle öpüyorum Amcacığım.
Sizi çok seven:
BAVER