ORMAN SOLUMASINDA SEVDALAR

• 15 Mayıs 2013 Çarşamba 11:52:27

ORMAN SOLUMASINDA SEVDALAR

Seyreyle... Düğmelerini cömertçe çözmekte gün... Sevdalar her gün daha da örer mi örer ipliklerini gönüllerden gönüle.. Ne ırmaklar fışkırıyor gülücüğünden şelale şelale.. Ne güvercinler ne serçe sürüleri besleniyor yanaklarında..

Bir orman soluması gibi yürekler..Nerden duyacaksın ki ? Yaklaşmalısın !! Ve ulaşabilmek için olduğun yere kanatları olmalı insanın, yıldız kuyruklarından ..

Hovardaca ,acımadan serptiler hüznü; nicedir ardımızda bırakıldı yıldızların tadı.. Herşey imkansız,müşkül.. Yok artık yaşama sevinci.

Pencereni aç.. Bak; menekşeler takmış mor mor saçına gece..Sen ; boynu bükük bir sözcük gibi saplanmaktasın biçare,yorgun yüreklere...

Sokaklar çığlık atıyor,bir karanfilin göbeğinde...Bir balaban kuş gibi yürek çırpınıyor seninle göğüs kafeslerinde !!!