Onu hiç tanımadım..Görmedim de..Yalnızca babasını bilirdim.
Bir servis otobüsünün altında kaldı. Henüz on yedi yaşındaydı.Ders kitapları lastik tekerlerin yan tarafına saçılmış bir halde yerde yatıyordu..
O kadar sessizdi ki toprakta karınca yürüse sesi duyulurdu.Ta ki o çığlık duyuluncaya dek
"Kızımmm ! Yavrummm! "
Annesiydi..Sonrasını kimse hatırlamıyor zaten.

Bugün Büşra’yı Kemer mezarlığında toprağa verdik. Mezarlığa o gelmeden çok önceden varmıştım.Dolaştım şöyle..tanıdık isimleri gördüm. İçime ormanın kokusunu çektim. Çünkü mezarlık ormanın içindeydi.Alıp başımı gittim.
Ben hiç tanımadım Büşrayı..Gülüşünüde hiç görmedim...Ama onun için gözlerimi durduramadım..Sonra sesini duydum..Siz ölenlerin sesini duyar mısınız. Hiç duymadığınız bir sesi nasıl duyacaksınız..Bende duymazdım ama o an duydum;
"Amca teşekkür ederim .Ama siz beni hiç tanımazsınız ki..Olsun şimdi tanıştık ya..Amca gözlerinizden akan şey ne güzel öyle" diyordu Büşra..

Biraz sonra yüzlerce insanın ellerinde kendi geldi..Tabutunda beyaz bir örtü vardı. Okul arkadaşları, sınıf arkadaşları, öğretmenleri hepsi oradaydı..Büşra’nın mezarına çiçekler attılar, dualar okudular.
ve sonra yine bir çığlık
"Arkadaşımmm ! Onun en yakınıydım ben...Dert ortağıydım ! Büşra bizi bırakıp nasıl gidersin ! "
Çığlıklar atan sınıf arkadaşıydı.
Ama Büşra sonsuzluğa gitmişti.Ve bir daha gelmeyecek.
O an yine doldum..Kalabalıktan sıyrılıp ormanın içine daldım..Sanki o da yanımda gibiydi.Sanki yanımda..ve
"Amca yakınlarımın benim için ağlaması çok güzel..Ama seninki ..seninki anlatılmaz.."

Biliyor musunuz ben eskiden mezarlıkları hiç sevmezdim Büşra gelinceye kadar

Güle güle Büşra..Güzel ülkemin güzel çocuğu..Allah yar ve yardımcın olsun.Zaten henüz on yedisinde bir çocuğun günahıda olmaz..

"Amca tekrar gelir misin ?"

Sen merak etme Büşra..sen merak etme..Yakında sana yine geleceğim..Pek yakında yine...
Çiçeklerle...





......................
Seçki kuruluna bu güzel çocuk adına teşekkür ederim..
Bahar çiçekleri solmasın..
Saygılarımla

.