Bugün anneler günü. Kayınvalidemin anneler gününü kutlamaya gittim.Yoğun bakımda otuzuncu günü.Yaşam destek ünitesinde hayatta kalma mücadelesi veriyor.Yüreğim yanıyor adeta...İnsanın ne zaman nerede ve ne şekilde olacağı hiç belli olmuyor..Seslendim , duymadı...bir nefes inip kalkıyor...Bütün hatıralarla birlikte göz yaşlarım ele ele...Eşim çok fena oldu...Anneyi o halde görmek hiç kolay değil çünkü...Allah’ım ne olur acil şifalar ver cümle hastalarla birlikte kayınvalideme de...Yine aramıza dönsün mutlu mesut yaşayalım...Sen büyüksün Yarabbim...
Hep bana annesini sorardı son zamanlarda...Annesini yitireli kırk yıl olmuş ancak hatırlamadığı için ben ona hep köyde olduğunu söylerdim üzülmesin diye...Kendisini niye görmeye gelmediğini sorduğunda ise en kısa zamanda gelecek derdim...Bir zaman sonra unuturdu tabi söylediklerimi...
İnsanız tabi her an her şey bizim için...Sabır ve tevekkül lazım...Affetsin Yüce Rabbim...Bir anneyi hele hele anneler gününde öyle görmek çok zor...Ateş sardı yüreğimi...Elinden bir şey gelmemesi ne kadar kötü...Dualar ediyoruz ancak...Allah’ım ne olur acil şifa ver , yardım et...Çok zor bir durum...
Allah’ım tüm annelerimize, tüm hastalarımıza acil şifalar ver!...AMİN....