Şeytan kadına aşık olmuştu.Takmıştı kadının gözlerine.
Şeytan:’’Gözlerin ,ah gözlerin...Beni benden alan ,beni bir başkası yapan ,beni çöllere atan ,beni Kerem’ den ,Ferhat’tan , Mecnun’ dan beter yapan gözlerin’’ diyordu sürekli.
Kadın:’’Gözlerimi sana versem beni bırakır mısın?’’
Gözlerinden geçmeye,ömrü boyunca karanlıklar da kalmaya razıydı kadın.Gözlerini vererek kurtulmaya çalışan kadın , şeytanı şaşırtmıştı.
Şeytan:‘’Hiç kimsede yoktur bu kadar bu kadar güzel ve anlamlı gözler.Sımsıcak bakışlarında aşkı yakaladım.Bir hançer gibi saplanıyor her bakışın kalbime’’
Kadın:’’Madem bu kadar güzeldi gözlerim neden bu güne kadar kimse fark etmedi tek sen mi anladın gözlerimin bu kadar güzel olduğunu, bunda bir iş var ’’
Şeytan:’’Sen keşfedilmemiş bir güzelliksin ,sen dağ başında ıssız yerlerde ,alınması zor kayalıklardaki nadide bir çiçeksin’’
Şeytan :’’Ellerin ne kadar sıcak ,ne kadar güzel.Ben bu elleri avucuma almak için yıllarca bekledim’’
Kadın:’’El işte nesi var biraz abartmıyor musun?Madem ellerim çok güzel neden kimse demedi daha önce’’
Şeytan:’’Gülüşün bahar gibi,binlerce ışık yakıyor içimde.Ben sensiz nasıl yaşamışım bunca zaman.Artık sensiz olamam .Seni bulmuşken kaybedemem.Seni kaybedeceğime öleyim daha iyi’’
Kadın:’’Şu ana kadar bensiz yaşıyordun ,bak yaşamışsın işte,ben oksijen değilim’’
Şeytan:’’Sen benim için önemini anlamıyorsun.Neden sevgime inanmıyorsun ah!Bak yoldum her yerimi.Senin sözlerinden daha çok acımadı inan ki’’
Kadın:’’Yapma ,yapma ne olur dur ‘’
Sürekli kadının gururunu okşayan şeytan kadını inandıramayacağından korkuyordu.Kadın soğuk ve duygusuzca sorular soruyor , şeytanı endişelendiriyordu.
‘’Ben hayatım boyunca seni sevdim, senin için yandım,gizli köşelerde senin için ağladım’’
Kadın:’’Olamaz böyle bir şey olsa ben fark ederdim.Ben o kadar anlayışsız,duygusuz ve kör biri değilim.Eğer benim aşkımla yanan biri olsaydı çevremde ben hissederdim.’’
Şeytanın canı sıkılmıştı.Kadın zordu.Üstelik çok mantıklıydı.
‘’Benim analiz etmeyi seven ,akıllı ,mantıklı aşkımsın sen, ben senden geçemem,senden geçersem kendimi inkar ederim ben ‘’
Kadının gözlerinde bir sıcaklık hisseden şeytan ümitlenmişti.
Kadın bu sözlerden etkilenmemek için kendiyle kıyasıya bir savaşa girmiş ona bakmadan konuşmaya başlamıştı.Gözler insanı ele veren yegane şeydi.Buna binaen bakışlarını çevirdi ve ona zayıflığını hissettirmemeye çalıştı.Gözlerini vererek asıl alemde hayatta kalmaya çalışan kadın, oraları düşünmeye çalışıyordu.Kendini kaptırmamalıydı.
Şeytan:’’Güzel gözlerini benden çevirme hayatımın anlamı ,beni anlamsız ,beni susuz ,beni gıdasız ,beni sensiz bırakma .Sen ki benim yaşam kaynağımsın,dikensiz gülümsün,çölde esen rüzgarım,çatlamış toprağıma düşen yağmurumsun ,sen benim damarlarımda gezen kanım,canımsın’’
.Kadını yolundan çeviremeyeceğinden korkan şeytan çok huzursuzdu.Kadın Tanrının sevgisini kaybetmekten korkarken şeytan şaşkın ve bitkindi.Fakat o şeytandı, yılmamalıydı.Onun görevi buydu.Aşıktı o görevine.Yeniden toparlandı ve aklına yeni bir fikir geldi.Kadını kendine acındıracaktı.Kadın bu zayıf yaratılmıştır dedi.Bense koskoca şeytan yenildi dedirtmem kendime.
Şeytan:’’Canım çok yanıyor ,aşkın kalbimi tarumar etti,ben artık yaşasam ne yaşamasam ne sen yoksan bende öleyim ‘’
Kadın:’’Lütfen unutalım her şeyi lütfen’’
Kadın kalbini kaptırmaktan korkunca sırtını döndü.
Şeytan:’’Madem öyle ben gidiyorum sana zulmetim beni affet seni üzdüğüm için kendimi derin sulara atacağım,bir daha seni hiç üzmeyeceğim,yeter ki sen mutlu ol,senin mutluluğun bana yeter de artar ,bundan sonra ben öleyim ‘’
Kadın çok üzülmüştü.Kendisini bu kadar seven birine karşı ne kadar gaddar davrandığını düşündü.Ona acımıştı .En azından birini yaralayan birisi olmak istemiyordu.
Kadın:’’Dur gitme atma kendini ne olur .Benim için ölme ‘’dedi.
Şeytanın gözleri ateş saçıyordu.Acıklı acıklı bakıp kadına doğru koştu.Gözlerinden yaşlar süzülüyordu.Sarıldı ve kadını bağrına bastı,kadının kokusunu çekti içine .İşlem tamamdı.Bu şeytanın zaferiydi.
El ele yürüyordu kadın ve şeytan artık!
Yürüdükçe bir sıcaklık hissetti kadın .Yüzü yanıyordu
Kadın‘’Daha fazla gidemeyeceğim ,seni seviyorum ama yanıyorum’’ dedi.
Şeytan:’’Beni seviyorsan benimle gelirsin ‘’dedi.
Kadın:’’Beni çağırdığın güzellik bu muydu,el ele cehenneme yürüyoruz biz şimdi’’dedi.
Kadın çok üzgündü iki arada bir derede , ne hissedeceğini bilemez bir haldeydi.Şeytana sarılmak her şeyden vaz geçmek demekti.Diğer yandan kendini öldürecek ,yok edecek birine duyarsız kalamıyordu.
Bocaladı bocaladı ve yine bocaladı kadın.Gülüşü Şubat soğuğunu andırıyordu artık.Kalbinden dikenli bir ot çekiliyordu.Ne onu üzebiliyor ne ebedi hayata veda edebiliyordu.Sonunda iğne ipliğe dönmüştü kadın.Şeytan zafer çığlıklarıyla sarhoş bir haldeyken sonunda Tanrının yardımı ulaşmıştı kadına.Gökten düşen bir yıldırım ayırmıştı yollarını.Rahman dan gelen bu yıldırım kadının merhametine yenik düşmesinden dolayı inmişti.Şeytan kadının kalbi’nin merhametle dolu olduğunu anlayınca kendini acındırarak yanaşmıştı kadına.
Zaten hayatta böyle değil miydi?
Her erkek biraz şeytandı kadına!
Her kadında erkeğe!