- 2076 Okunma
- 27 Yorum
- 2 Beğeni
BİR DAHAMI TÖVBE
“ Bak dediğim gibi, odamız denize sıfır otel beş yıldız, açık ve kapalı yüzme havuzu var.
Hiçbir şey düşünme, beş gün her şey dâhil dilediğin gibi hareket edebilirsin.”
“Seni çok seviyorum aşkım”
Kocasına daha da sokuldu. Mutluydu. Günlerdir bu tatilin hayalini kuruyor, kendisini devamlı bu müstesna güne hazırlıyordu.
Her şey çok güzeldi, eşinin hazırladığı viskiyi yavaş yavaş yudumlarken, elbiselerini çıkartıp mayosunu giydi.
El ele havuza indiler. İçi içine sığmıyordu.
Etraftaki tüm insanlar da neşeli ve mutluydu.
Doyasıya yüzüp odalarına çekildiler. Yol yorgunluğuna birde havuz keyfi eklenince uzandıkları yataklarında uykuya daldılar.
Sırayla duşlarını alıp akşam yemeği hazırlıklarını tamamlayıp büyük lokantaya indiler.
Oturacakları masaya, üzerine aldığı şalı ve çantasını koydu.
Büyük bir tabak ellerinde çeşit çeşit hazırlanmış yemeklerin bulunduğu tezgâhın önünde durdular.
Hangisini alsam hesabını yaparken gelenleri de hissettirmeden seyrediyorlardı.
Kadın, önündeki yemeklerden ikişer kaşık alıyordu.
Dolan tabağı masanın üzerine koyup ikinci tabakla geri döndü. Doldurmaya başladı.
“Hepsini yiyecek misin”?
“Evet, fil gibi açım üstüne seni bile yiyebilirim”
Oturdukları masa sahneye çok yakındı.
Müzik kulaklarına hafif, hafif üflerken salonda yalnız duyulan çatal bıçak sesleriydi.
Kadın yedi. Müzisyeni alkışladı, yedi.
Animasyon başlamış salonda kahkahalar yükselirken bizimki hala yiyordu. Son çıkan şantör herkese rastgele takılıyor, arada bir okkası kaçan şakalar yapıyor, açık saçık fıkralar anlatıyor, herkesi gülme krizine sokuyordu.
Ama bizimki hala yiyordu.
Tabakları boşalmış şimdide tatlılara başlamıştı.
İki defa garsondan maden suyu istedi.
İçti geğirdi. Tekrar yemeye başladı.
Kocasının kollarında dans ederken gözü masada kalan meyvelerdeydi.
Müzik coşmuş oyun havaları başlamıştı. Herkes eğlencenin doruğundaydı. Oturdular tekrar yemeye başladı.
Artık yorulmuştu.
Çay kahve faslını bitirdikten sonra odalarına çekildiler.
Göz kapaklarına gücü yetmiyordu. Yatağına uzandı.
Loş ışıkta, odadaki karaltıyı iyice seçmeye başladı.
Gün boyu birkaç defa göz göze geldiği uzun boylu kat görevlisiydi.
Nedense bu adama hiç ısınamamıştı. Sessizce izledi.
Adam gayet rahat, kocasının ceket ve pantolon ceplerinde ne varsa boşaltıyor. Masa üstündeki saat yüzük ve cep telefonlarını elindeki torbaya dolduruyordu.
Korku içinde titredi, yatağa iyice büzülmüş ayaklarını dolu karnına çekmiş öylece bakıyordu.
Adam makyaj masasının üstündeki takılarına ellerini uzatırken
Olanca gücüyle bağırdı. Hırsız telaş içinde elindeki satırı havada salladı. Gözlerini kapayan kadın içinden bildiği duaları okuyor satır ne zaman başıma inecek diye bekliyordu.
Gözlerini açınca beyaz önlüklü birkaç kişi başucundaydı.
Oğlu ve kızı da gelmişti.
Kocası gayet kızgın, bön bön suratına baktı.
“Ölmedin ne vardı bu kadar yiyecek sanki kıtlıktan mı çıktın
Saman elinse samanlık senin derler?”
Ter içindeydi. Hiçbir şey anlamadı burnunda kolunda hortumlar vardı. Kızı ile oğlu neden gelmişti ki, şaşırdı.
“Anne çok şükür ayıldın, korktuk mideni yıkadılar neler çıktı neler sen bu kadar yemeği nasıl yedin”
Aval aval bakıyordu. Ellerini başına götürdü. Sargı yok her şey normaldi. Satırlı adam gözlerinin önüne geldi irkildi.
“Ne oldu ki odaya giren hırsız her şeyimizi çalıyordu.
Adam hiddetlenerek:
Bırak safsatayı ne hırsızı tıka basa yedin kâbus görüyordun. Deli gibi bağırmana uyandım.
Hastaneye zor yetiştirdik. Ter içindeydin tansiyonun çok kötüydü. Lavman yapıp, iğne ile seni kusturdular. Çıkanları görünce hem tiksindim hem utandım görende bu kadın hiçbir şey yememiş mi? Diyecek “
“Haklısın tövbeler olsun bir daha yemem”
“Çok doğru bendende tövbeler olsun seninle bir daha böyle yerlere gitmem”
YORUMLAR
Yazıyı okumak şu ana nasip oldu.Sayfaya gelip gittim..bir şeyler oldu okuyamadım.
Hem gülmemek,hem de üzülmemek mümkün değil böyle bir duruma..
İnsan çok aç olduğunuda ölçüyü kaçırıyor..her şeyden yemek istiyor.açık büfelerin iştah kabartan görünüşlerinde suç..Suçlu açık büfe bile olsa bu kadar çok yiyeceği yememeli...
Hastanelik olur insan..Zahar hastanelik olmuş zaten...
Kutlarım güzel yazıyı....
Selam ve saygılar...
Değerli Abim.
Bir defa mide ameliyatı iki kez de mide kanaması geçirmiş tecrübeli bir insan olarak diyorum ki:
Aman siz siz olun midelerinizin kıymetini bilin. Kesilip biçilen mide, o kesiklerin acısı sızısı, bir türlü yapamadığınız kaka yüzünden alt taraftan yapılan lavman ..Tüm bunlar hava civa...O burundan sokulup da taa mideye kadar uzanan hortum yok mu..İşte o hepsinden beter..Ben Hastenede başta kendim de olmak üzere doktorlara '' Hocam Allah Rızası için şu hortumu burnumdan çek de istersen beni parça parça doğra '' diyen nice hastalar tanıdım.
Benden söylemesi...Sen de bir güzel uyarmışsın..Eh bundan sonrası artık okuyucunun bileceği iş.
Ellerine sağlık can abim.
Selam ve sevgilerimle.
“Ölmedin ne vardı bu kadar yiyecek sanki kıtlıktan mı çıktın
Saman elinse samanlık senin derler?”
Sizin yazılarınızı okumak her zaman zevktir.
Güldürürken düşündüren hikayeniz çok güzel mesajlar veriyordu.
Buradaki bayan nefsine yenik düşmüş.Faturasını da ağır ödemiş.
Her şeyin ifratı ifrattır.
Ne kadar canımız çekse de irademize hakim olmalıyız.
Ne güzel ders veriyor okuyanlara.
Paylaşım için teşekkürler.Kaleminiz kavi gönlünüz hoş olsun.
Saygılar efendim.
Nefsine hakim olan kimseye mahkum olmazmış. Üstelik sevdiklerimize böyle bir utanç yaşatma hakkına da sahip değiliz.
Bir madalyonun ters yüzü var. İnsanlar sefalet içerisinde yaşarken,nasıl olur da bunca israfa katkı sağlarız. Allah merhametli kalp duyarlı insan eylesin cümlemizi.
Yaşamdan kesitler İnsana düşünme imkanı sunuyor. Sadece tatil yapmamışsınız, yaşantılardan kesitler yakalamışsınız!
Selamlar.
Gece uykulu gözlerle okumuştum öykünüzü bir şey anlamadan. Öykü gerçeği çok güzel anlatmış.
Gerçekten bu kadar yiyecek ne var desek te ölçü bilinmez, belkide bilinen nedenlerden kaçıyor.
Dün de kız kardeşim yemekte ölçüyü kaçırdı bence. Zaten kendisi de itiraf etti. İnşaallah rahat
uyumuştur..
tebrikler,
ders alınası bir öyküydü,
selâm ve saygılar..
Yani Komutan bu insanların çoğu parası olan insanlar ki, o tip otellere gidebiliyorlar.
O zaman sen evinde aç mısın?
Bu tip yemekleri hayatında hiç mi görmedin?
Diyelim ki gördün, mide dediğin ne kadar? Doldur doldur, nereye kadar alacak? Yuh yani...
Biz bu kişilerin tabaklarına aldıklarına değil de, tabakta bıraktıklarına yanıyoruz. Biliyorlar mı ki arkalarından ne kadar konuşulduklarını?
Yapmayın, yapmayalım.
İmreniyorsak, diğer öğünde canımız ne çektiyse onu alalım ama bitirip bırakalım. Tabakta kalmasın. Evimizde bile tabakta kalmasın.
Bir pirinç tanesi için kaç dua edilmiş bir bilsek, acaba çöpe atar mıyız?
Çok beğenimle Sn. Komutanım.
Güzel tatili berbat etme buna denir..Hani o yemekle dans edilmeyeceğine göre
Loş ışığa ne gerek. sabaha kadar yürüyüş yapması gerekirdi...
Açlardan değil,gözü açlardan korkulur...güzel öğretici bir yazı..kutladım dostum..Bak seninde kilo vermen gerekir...sevgi ve selamlar