Kahr Aman

• 10 Mayıs 2013 Cuma 17:09:27

Kahr Aman

Güncel Türkçe Sözlük;

Kahır: 1. isim Yok etme, ezme, perişan etme, mahvetme.

Aman: 1. ünlem Yardım istenildiğini anlatan bir söz.

İnsanlar, insan olma yolunda hep sıkıntı yaşadı. Hep insanlar bir kahramanın peşinden gitmeye zorlandı. Kahramanların kendi sınırlı algılarına toplum mahkum edildi. İnşallah bu kahramanlardan kurtulacak insanlık.

Kahramanların çıkış zamanlarına ve çıkış gerekçelerine bakalım! “Kahramanlardan kurtulmak” söylemi aslında zalimlerin zulmünün sonucu olan kahraman çıkışından kurtulmaktır! Kahramanları zalimler çıkarır! Zalimleri ise acizler! Bakınız, buradaki inceliğe dikkat ediniz; acizler, zalimlerin açığa çıkmasına seyirci kalır, rıza gösterir ya da acizliklerinden mani olamaz! Bu nedenle zalimler çıkar; sonra da zalimlerin negatif enerjisinin karşılığı olur! Kahraman çıkar. Yani iki eliyle bir lokmayı yiyemeyenler, önce zalimi başına musallat eder, sonra da kahraman çıkarıp zalimden kurtulmaya çalışır. Tabi ki kahraman da kutsal bir varlık oluverir. İlk çıkış noktasına bakınız; acizliktir! Yani zalimi de kahramanı da acizler çıkarır! Zalimler, şuursuzca zulmedince evrensel denge gereği zalimin negatif üretimine karşılık pozitif bir enerji de paralelde üretilir! İşte bu enerjiyi kullanana “Kahraman” denir! Firavun Musa gibi… Negatif üreten Firavun, ortaya çıkan pozitifi kullanan da Musa gibi düşünelim. Acizler de önce Firavun sonra Musa doğurur! Efsanevi kahramanlar da böyle; zalim bey halka zulmeder, açığa çıkan pozitif de bir kahraman doğurur! Zalimlere yardım edenler ya da yardım etmeye kalkanlar zalimlerce cezalandırılır. Bunun sebebi zalimin, zalimliğini artıracak yardımı mazlumlardan alması! Bu durum evrensel dengeyi bozar. Evrensel denge gereği olarak da zalim ilk önce yardımcılarını telef eder! Çok örnekleri vardır… Köroğlu hikayesinde, zalim beye eşsiz bir atı hediye etmek isteyen “Masum” seyisin gözünü zalim bey kör eder! Oluşan pozitif enerjiyi Köroğlu kullanır ve denge sağlanır! Acizler izin vermemiş olsa zalimler çıkmaz, zalimler zulmetmese kahramanlar çıkmaz gibi düşünelim. Dikkat ederseniz zalimin zulmü de kahramanın kutsallığı da acizler için geçerli… Nasrettin hoca fıkrası gibi; önce eşeğini kaybeder üzülür, sonra bulunca sevinir! Bulanlara minnet eder. O fıkrada yanılmıyor isem komşular eşeği saklar, sonra da hocayı sevindirirler bulup getirirler… Bu sürece dikkat…

"Enel Hak" söylemi boş değil! İnsan, sonuçta kendi algısıyla Hakkı bulduğunda bunu böyle açıklar. "Bazısı da insan geleceğin tanrısıdır" der. Aslında insan Esmayı her yönüyle yansıttığında "Tanrı"nın yansıması gibi olur. Bu nedenle esmayı yansıtmaktan çekinmemek gerek. “Kafayı sıyırma” konusunda ise korkular buna sebep. İnsanlar hep korkutuldu. Şirk içinde tutuldu aslında bu da “Korku şirki”... Tanrıdan korkma adına esmadan kaçıp aracılara ve egemenlerin sunduğu kutsallara kapıldı insanlık. Yağmurdan kaçarken doluya tutuldu…

Son tahlilde; acizler zalimlere yol açar, zalimler de kahramanlara yol açar! Acizler de kahramanı kutsallaştırıp baş tacı eder. Bu tapınmanın en ilkel şeklidir aslında! Dengeli toplumda zalimlere yol verilmez! Kahramanlara da pirim verilmez! Yani ne zalim çıkar ne de kahraman. Bu durumda insanların kahramanlara minnet etmesine de gerek kalmaz! Egemenler ustadır! Önce zalim çıkarırlar sonra zalimi satıverirler kahramana zemin hazırlarlar sonra da istedikleri kutsallığı ve itaati sağlarlar. Bu konu derin. Fazla yazmayacağım. Bu kadarı zaten açtı açacağı kadar perdeyi. Gerisi gelir.

Selametle,

Ahmet Bektaş