ANNEESİİZLİİK ....

Çok içtendi yazı öncelikle. Samimiydi fazlasıyla. İnsandandı, insancaydı kutladım.

Yazılanlara katılmamak mümkün değil. Hele engellilerle ilgili duyarlılığınız, o ayrı bir taktir konusu benim için bir görme engelli olarak. Anneler günü, engelliler haftası eski adıyla sakatlar haftasının da içerisine denk geliyor genelde. Bir yanı hüzün, öte yanı buruk sevinçlerle doluyor insanın.

Bakın ne yapalım biliyor musunuz? Şimdi onca ciddi, hoşluk ve anlam dolu yazınızın altına yakışmayacak belki ya, hüzünle sevincin kardeş olduğu bazı günler yaşıyoruz madem, sizin yazınızın altını minik bir gülümsemeyle ve biraz da etrafımızı sorgulamayla bezeyelim.

Erzurum dolaylarında çay, çok tüketilir ve sevilir. Bakın çay, aile içi iletişimi nasıl kucaklamış. Çaya nasıl bir anlam vermiş eskiler:

Çaydanlık, kaynanadır. O kaynadıkça demliği yani gelini kıvama getirir. Çay tabağı, kayınpederdir. Dağılanları toplar. Çay bardağı damattır. Bir gelin doldurur, bir kaynana. Görümce, çay kaşığıdır. Arada bir gelir karıştırır gider. Şekerse çocuktur. Evin neşesidir.

İçtiğimiz çay nelere kadirmiş gördünüz mü? Görümcenizden de söz etmiştiniz yazınızda. Biraz da o bahis anımsattı bu kıssayı bana.

Velhasıl, hoştu yazı. Hüzün ve heyecanı aynı anda yaşayabildiğimizin göstereniydi. Böylesi günleri yapmacık yaklaşımlarla, sadece tüketim toplumu olma yolundaki adımlardan birini atıp alış veriş yaparak değil de gerçek ruhuyla idrak etmemiz gerekiyor derim ve saygılar sunarım. Öperim ellerinizden bir de. Her anne gibi saygıyla, selam ve muhabbetle.

Bir çocuğu "annesiz" veya "babasız" olarak değerlendirmek doğru mu?
Annesi olsa ,babası olmasa veya babası olsa annesi olmasa farklı bir durumdan mı söz edeceğiz?
Çocuk için anne ile babanın yokluğu arasındaki fark nedir?
Ne kadar acı hisseder annesi olmayınca?
Babası olmasa acısı daha hafif veya daha ağır mı olur dersiniz?
Yokluğun annesiz olanı ile babasız olanı çocuk için ne kadar farklıdır?
Belki üç yıl önce yazınızı yazmış olsaydınız ,ben de okumuş olsaydım bu satırlarda " olmadıktan sonra anne veya baba ne farkeder,acı çocuğun ,ha yetim ha öksüz, her halde çocuk boynu bükük kalmaz mı!" diye çıkışırdım.
Fakat bizzat yaşadığım ve tecrübelerime eklediğim olaylar çocuğun,hele küçük yaşta olur ise "annesiz" kalmasının daha büyük acı ve travma yaşamasına neden olduğunu öğrenmeme vesile oldu.
Kardeşimin iki küçük çocuğunu annelerinin kucağına terkedip vefatı sonrasında gözlemlediğim kadarıyla ,çocuklar açısından annelerinin var olmasının ne büyük nimet olduğunu ,ve ana veya babadan biri gidecekse "babanın" gitmesinin çocuklar açısından daha hayırlı olduğunu öğrendim.
Anne başka!
Çok yerinde ve isabetli tespitler yapmışsınız.
Tebrik ederim.
Selam ve saygı ile.

erolabi tarafından 5/9/2013 2:43:10 PM zamanında düzenlenmiştir.

...her zaman ki gibi içimi sızlatan, duygu yüklü bu çalışmayı ve içerikte anlatılanların tüm ısdıtaraplarını paylaşır başarılar dilerim.

...anneler gününe özel yeni şiirimi (bilmem biliyormusunuz artık siteye şiir asmıyorum) facemde yayınladım bura sizede armağan ediyorum.

ANNE

Duydum ki bugün anneler günüymüş
Tüm yollar sana ÇIKIYOR anne
Annesiz insan yaşayan ölüymüş
Düğmeler boğazım SIKIYOR anne

Zaman bizi bizden alıp yutuyor
Anne demem avrada çok batıyor
Çözemedim altında ne yatıyor
Ayrılık hasretin YIKIYOR anne

Okuldu, memurluktu çekip gittim
Kaprisime uyup karnından ittim
Helal yoksa, mahşerimi kaybettim
Bu haller canımı SIKIYOR annem

Ne hayallerle, aşkla evlendirdin
Mürüvvetini göreceğim derdin
Geline acır kol-kanat gererdin
Elkızı bu, çabuk BIKIYOR anne

Hakkıyla sana evlat olamadım
Her an arayıp halin soramadım
Ahdimin arkasında duramadım
Hatalar içimi YAKIYOR annem

Geçen günler artık gelmez geriye
Şeklin, siman benzer Huri-Periye
Ömür bitmek üzre geçmiş seriye
Aylar, yıllar, günler AKIYOR annem

NURANİ evladın tutkun sevdana
Hatasını döktü serdi meydana
El açıp yalvarır Yüce Yezdan’a
Gözlerin hep bana BAKIYOR annem

Osman NURANİ///08/05/2013

Tamamen düşüncelerinize katılıyorum. Gerçekleri yansıtan bir konuya değinmişsiniz. Selam ve saygılar, efendim...

Çok haklı bir yazı...

Ne diyeyim ki...

En çokta annesiz çocuklar beni üzüyor...

Hele de sınıfta annesiz bir çocuk olduğunda o öğretmenin durumu...

ve anneler günü...

sevgimle...