Yaşıyorum İşte

• 1 Mayıs 2013 Çarşamba 16:45:35

Bana bıraktığın acılarla avunuyorum. Senin gidişine alıştım ama yokluğuna alışamadım daha. Yaşıyorum işte öylesine. Önceki gibi değildir belki hayatım belki gülmüyordur yüzüm ama yaşıyorum işte. Her anımda acı çeksem de yaşıyorum işte.
He sabah kalkıp işe gidiyorum. Her gün yaptıklarımı yapıyorum. Gazetemi karıştırıyorum kitabımı okuyorum. Bazen şiirler yazıyorum ve hiç bitmeyecek hayat hikayeme devam ediyorum. Daktilonun başına oturuyorum gecenin yarısında ve saatlerce çalışma odasında kalıyorum. Odanın her tarafı buruşturulmuş kağıtlarla dolu. Her seferinde bu olmadı deyip buruşturup attıklarım. Aslında beklide sadece onlardan bir roman olur. Ama işte düşüncelerim karışıklığı onlara yansıyor.
Ne kadar aşina olduğumu bilirsin daktilonun tıkırtılarına. Buna rağmen olmuyor işte yazılarım karışıyor kelimeler anlamını yitiriyor. Duygularım düşüncelerimin önüne geçiyor. Bana bıraktığın acı duygular. Ben o acılarla boğuşuyorum seninle değil. Sen ve acıların hiç bitmeyecek veya silinmeyecek hayatımdan. Bu evde bu şehirde sadece acılarınla yaşıyorum.
Zaman ilerliyor kime göre? Yelkovan akrebi kovalıyor ama benim dünyamda değil. Zaman benim dünyamı çoktan terk etti. Batıp giden güneş gibi. Aydınlık gelmeyecek gibi kayboldu bende karanlık teslim aldığından beri beni.
Yazmaya devam ediyorum saatlerdir oturduğum daktilonun başında. Onlarca kağıdı buruşturup atıyorum kenara ama daha iki satır yok bir arada. Evde çalan müziğin etkisi hissediyorum derinden ve yanaklarımdan süzülen gözyaşlarımın soğukluğu var yüzümde. Ellerim titriyor ve buğulu görmeye başlıyorum her şeyi her kelimeyi. Kağıda damlayan gözyaşlarım ve isyanlarım var geride. Kaç gecedir sabahlıyorum bu masanın başında bilmiyorum. Bu buruşturup attığım kaçıncı sayfa bilmiyorum. Bildiğim sadece bana bıraktığın acılarla boğuştuğum senle değil ve hiç bitmeyeceksiniz sen ve acıların. Geçip giden günler, doğup batan güneşler, dolunaylar,mehtaplar,yıldızlar hepsi tekrarlıyor kendini. Beni geride bırakarak. Düşüncelerim,duygularım,yaşamım sadece acılara odaklanmış durumda. Bedenim harap olmuş. Umut yok artık geride veya gülümsememe neden olan düşlerde yok. Sadece acılarla kaplı bir bugün ve görmek bile istemediğim yarınlar.
Bana bıraktığın acılarla yaşayacağım. Belki kısa belki uzun. Yıkıp gittiğin hayal dünyamın enkazında dolaşacağım. Her an seni anacağım seni düşüneceğim ve tekrar acı çekeceğim ama yinede sadece seni seveceğim. Ne kadar acı çeksem de sadece seni düşüneceğim ve yine kahrolacağım. Belki bir gün bitiririm hikayemi mutlak acı sonla. Masal değil ki bu sevinçlerle,çiçeklerle veya mutlu bir birliktelikle bitsin. Ayrılıklar yaşanmasın gönüller uzak kalmasın. Bu yaşananlar nasıl güzel bir son bulsun. Acı,hüzün ve gözyaşı olacak en sonunda.
15.15.2013 15:15