Her şey gibi dile ait değerlerin de tüketildiği bir zamanda çok anlamlı ve çok gerekli bir yazıydı.Duyarlılığınız için kutlarım.Ben de fazlasıyla rahatsız olduğum dilin yanlış bir kullanımını sizinle paylaşmak istedim.Okuma fırsatı bulur musunuz bilemiyorum .Tebrikler bir kez daha bu güzel paylaşım için.

AMCAN İŞE GİTTİ ANNEANNECİM
Sevgili dostlar bugün sizlerle dilin son on yıldır dikkatimi çeken ve beni inanılmaz derecede huzursuz eden bir kullanımından bahsetmek istiyorum. Bilmem sizlerin de dikkatini çekti mi? Ama bugün şahit olduğum bir olay bende bardağı taşıran son damla oldu. Önce sizlere şahit olduğum kısa diyolagdan bahsetmek istiyorum.
Sabah dolmuşa 5-6 yaşlarında dünyalar tatlısı cin gibi bir oğlan çocuğu ve anneannesi bindi. Önce ayakta gidiyorlardı Çocuk anneannesine arkada yer olduğunu ve oluşturabileceklerini söyledi, anneanne sevinçle ve sevgi dolu bir sesle hiçbir şey de gözünden kaçmıyor maşallah dedi torununa. Arkamda tatlı bir muhabbete başladılar. Çocuk anneannesine amcasının nerede olduğunu sordu buraya kadar her şey çok normaldi. Ta ki anneannenin cevabı gelene kadar…’’Amcan işe gitti anneannecim…’’
Pek çok şeyi sineye çekip alışmaya ayarlı bünyelerimiz önce ablacım sözüne alıştı. Kendinden küçük kızlara ablacım diyen cici genç kızlar çok da batmadı gözümüze. Sonra ağabeyler ablalara öykündü ve abicim girdi hayatımıza, artık delikanlılar kendinden küçük çocuklara abicim diyordu. Bu kullanımların hiç biri öz kardeşler için değildi fakat…
Derken annecim girdi hayatımıza anneler çocuklarına annecim mi diyordu? Kulaklarım mı yanlış duyuyordu inanmadım. İnanmak istemedim ilk duyduğumda babacım sözünün bir baba tarafından çocuğuna kullanıldığını duyduğumda. Amcacım sözünün bir yeğene kullanıldığı sahne dün gibi aklımda ne oluyordu bize böyle?
Evladım, yavrum, çocuğum, kızım, oğlum sözcükleri sözlüğü terk edip gitmişlerdi de bizim mi haberimiz yoktu. Bir başka çocuk değildi seslendiğimiz evlatlarımız, kardeşlerimiz, yeğenlerimizdi.
Çocukluğumu düşünüyorum da teyzemin bana teyzecim demesi hiç de kabul edilebilir gelmiyor. Bu söylem ilk başlarda masum ve sevimliydi belki ama korkarım ya da (kasıtlı olarak abartırım:)) birkaç kuşak sonra dil bu ihaneti affetmeyecek ve çocuklar kendilerin annelerinin annesi babalarının babası sanacaklar.İnsanların kendi rollerini çocuklara atfetmesi bu hızla devam ederse öğretmenler öğrencilerine öğretmenim diye seslenecek.Okul müdürleri içtimalarda günaydın müdürler diyerek selamlayacak çocukları:))
Dilin özelliklerinden biri de dilin bir anlaşma olmasıdır. Üzerine uzlaşıya varılmış kelimeler, kavramlar bir toplumda çatışma olmadan iletişimin sağlıklı yürümesini sağlayan en önemli unsurlardan birdir.
Aynı zamanda dil devingen bir yapıdır zaman içerisinde kelimelerde anlam yüklemesi ve anlam kaymaları olabilir, bazı kelimeleri çok farklı anlamlarda kullanmaya başlayabiliriz bu dili kirletmekle beraber dilin yaşayan canlı bir unsur olduğunun da kanıtlarındandır.
Kabul dilde değişmeler olmuştur ve olacaktır yeni kavramlarla yeni kelimeler girecek, eskiyip hayatımızdan çıkanlar dilden düşecek hep değişip dönüşecek dil.
Bunlar olanlar ve olması gerekenler. Dilde gelenekçilik, dar çemberlere sıkışıp kalma ve yaratıcılıktan uzaklaşmak değil tabii ki söylemim.
Bir anneannenin torununa ‘’anneannecim’’ demesini kabul etmiyor beynim. Nur içinde yatsın evladım diyen sesine ömrümce hasretlik çekeceğim anneanneciğim.
DENİZ ANKARALI 20.06.2011

Dilin milletlerin hayatındaki ehemmiyetine inanan birisi olarak, benzer kaygıları taşıdığımı belirtmeliyim. Etrafımıza baktığımızda işyeri tabelalarından isimlerimize kadar bir yabancılaşma, yozlaşma almış başını gidiyor. Endişelenmemek elde değil. Dili yaşatacak, geliştirecek toplulukların başında şair, yazar ve san'atçıların geleceğine inanıyorum. Çünkü konuştukları, yazdıklarıyla geniş kitlelere ulaşma imkânları mevcut. Gelin görün ki, pek çoğu, adeta "yozlaştırma" rolüne soyunmuş gibi. "Özgün" olma gayesiyle, ne dediğini kendilerinin bile anlamadıklarına emin olduğum yeni bir dil oluşturma çabasında görünüyorlar.(Dilin yaşayan bir unsur olduğuna inanan birisi olarak, dili genişletme, geliştirme çabalarına saygım sonsuz, bu şekilde eser ve emek veren herkesi tenzih ederim.)

Güzel yazınız için teşekkür ederim.

Selâm ile.

Seçil hocam dil konusunda ben de siz gibi hassasım. Dilimiz gittikçe bozuluyor.Yabancı kökenli sözcükleri kullanmada üstümüze yok. Zamanla birbirimizi anlamakta ve birbirimizle anlaşmakta epeyce zorlanacağız sanki! Çalışmalarınızdan dolayı sizi kutlarım..Saygı ve selamlarımla..

Sayın Sökmen;
Ruhsuz, kişiliksiz ve özünü yitirmiş bir kuşağın yetişmesine neden olan ilgisizlik, aymazlık ve duyarsızlık gösteren anne ve babalar, eğitimciler ile yetkililere yazıklar olsun! Değerli yorumunuz için yürekten teşekkürlerimi sunarım. (Yorumunuza teşekkürümü yeni bir yorum gibi yazmışım heyecan ve aceleden; bilvesile sizden, seçkin site yönetimimizden ve sitedaşlarımdan özür dilerim, efendim.)

Eğitimci tarafından 4/30/2013 10:14:06 AM zamanında düzenlenmiştir.

Özellikle yeni kuşağın sanki kendi yarattıkları özel bir dil gibi günden güne çoğalan bozuk Türkçe..
Önemli bir konuyu ele almışsınız.
Kutluyorum duyarlılığınızı.