Sevginle hayata bağladığın bu kalbi, yokluğunla terbiye etme şimdi ! Müebbet yemesin çaresizliğin hapishanelerinde. Varlığınla ödüllendir yüreğimi, yokluğunla cezalandırma.
Bırakma bir başına ıssız sokaklarda. Ne kadar kızsa da insan karşısındakine, yine gider onun kapısına.. Hani muhtaçtır ya ! Bende sana muhtacım anla. Ne kadar öfkelensem de ’dur’ diyor kalbim ve hatıraları fısıldıyor kulağıma sessizce. Oturuyorum usulce bir köşeye. Kapatıyorum gözlerimi ve hayal ediyorum gözlerini. Mesafeler sorun olmuyor benim için hiçbir zaman. Görmek istersem eğer, gözlerimi kapayışım yeterli. Bak, karşımdasın yine yüzündeki tebessümünle. Dokunamıyorum.. İşte bu içimi yakıyor. Çok saçma geliyor aslında.. Yanımdasın ama dokunamıyorum, sarılamıyorum. "Ne olur, ne olur gitme ! Biraz daha kal" diyerek yalvarıyor gözlerim sana.. Haykırıyor adeta sözlerim dudağımda.. Gitmenle derbeder olmuş bedenim. Sözlerim, düşüncelerim, kalbim.. Uzatmasak ya artık.. Hasretine dayanamayan bu gözlere, daha fazla kıyıp da kalbimi deli etme. Dön.. Dön artık, Ne olur.. Dön.

Enes Demirci