Bize bir şeyler oldu
Unutuyoruz vesselam


Canım kadar sevdiğim yeğenimi askere uğurlamak için garaja yetişme telaşı içindeyken Neriman telefondan aradı.

Neriman çok sevdiğim dostlarımdan birisidir..Son derece üzgün ve şaşırmış bir haldeydi sesi…

-Hayırdır ! Neden üzgünsün ?
-Sorma arkadaşım..ben çok ayıp ettim..Hani geçen hafta seni arayıp, Nermin ‘in babası çok ağırlaşmış,günlerini sayıyorlarmış.Senden Nermin ‘ i araman için bilgi verdim ya!

-Ay Neriman bak! Ben unuttum Nermin ‘ i aramayı!Hay Allah..nasıl unuturum..şimdi çok üzüldüm…

-Unutuyoruz sare ! bize bir haller oldu.Az önce Nermin ‘ i aradım.Babasını sormak için..Bana “Babamı kaybettik “dedi..ağlıyordu…Ben ne diyeceğimi bilemedim.Ne desem ?

“Gözün aydın..babandan kurtuldunuz..Altı senedir az mı uğraştınız?” dedim Rezil oldum sare! Rezil..utandım..şaşırdım..
Özür diledim…Kendime kızdım.”.dediğinde gülmemek için
kendimi çok zor tuttum…

Bize bir haller oldu..artık kelimeleri ve cümleleri bile unutuyoruz…


Yeğenimin inşaatında bir işçi iş kazası geçirerek rahmetli oldu.
Hepimiz gerçekten de çok üzüldük.

Yeğenimi gördüğümde ne desem?

-Geçmiş olsun halacım..Adam kurtulmuş.
-Hala ne diyorsun sen ? adam neden kurtulsun?

Dediğinde.. yaptığım hatayı anladım.

-Ya ! halacım,bakma sen bana yaşlılık işte…Yaşlılar her şeyi söyler..Gençler doğruyu anlar.. diyerek geçiştirdim…

Bir tek ben değil..herkes unutkanlıktan şikayetçi.

Ailece gidilecek yerler dışında,eşimle ben ayrı gezeriz.Bir arada gezmeye gittiğimizde kanlı bıçaklı olup eve döneriz.
Eşim asla ve asla iyi bir gezme arkadaşı değil.; Bende onun için iyi bir gezme arkadaşı değilim…Bizde ayrı gezerek buna çözüm bulduk..Şimdi hiçbir sorun çıkmıyor..ama eşim gideceğim her yerin otobüsüne beni bindirir vedalaşıp ayrılırız..

Geçenlerde Salihli ‘ye gideceğim..Eşimin işi vardı.Beni yolcu etmeye gelemedi.O gelmedi diye,ben gitmeyecek değildim yani…Ana yol zaten evimize çok yakın.Otobüsü beklemeye başladım.Otobüs geldi araca bindim.Yolun yarısına geldiğimde otobüsün Salihli değil İzmir otobüsü olduğunu anladım.Hayda..Ne ararsın çayda durumu işte…

Yola devam ettim..Önce Alsancak’ a Sevinç pastanesine oradan Kıbrıs Şehitleri caddesi,Kordon.mağazalar derken..felekten bir gün çaldım…
Eşim Telefonla aradı..”Ben İzmir ‘ deyim.Yanlışlıkla İzmir otobüsüne binmişim” dediğim de şok yaşadı.
-“Hani sen Salihli ‘ ye gidecektin..Sana ben nasıl güvenip de yalnız salıyorum..Bir daha asla yalnız bir yere gitmeyeceksin” dediğinde çok kızdım..

Ne olmuş yani..yanlış otobüse bindim diye kıyamet mi koptu?
İzmir ‘ de gönlümce gezdim..felekten bir gün çaldım..alış veriş yaptım.


Daha sonra beni İzmir de oturan kaynımın oğlu telefonla aradı..
-Yenge! Alsancaktan ayrılma..seni alıp otobüse bindireceğim..
-İbo! Sakın gelme..ben otobüse kendim binerim..
-Olmaz yenge! Amcam,beni aradı.. seni bana emanet etti…Senin Diyarbakır otobüsüne binip Diyarbakır ‘ a gitmenden korkuyor.

Ama nasıl kızdım..Kızdım ;ama suçluydum da..Bana söyleyecek hiçbir şey kalmamıştı.


Unutuyoruz vesselam.. unutuyoruz ve çok dalgınız…

Bir çok kişi unutkanlık ve dalgınlık derdinden muzdarip…


Markete yoğurt almaya gidip de,makarna alanlarda hiç de az değil…

Neler oluyor bize…
-