benimle girdigin bu savasta
esir düşmeyeceginin garantisini sana kim verdi...
tutsaklıgın, kelimelerimin arasındaki zindanda varolmaktır
simdi seni esir aldıgım icin kazanan benmiyim
kaybeden senin ruhun mu?
icinde bıraktıgım her sızının sorumlusu benim
açılan yaraların faili
ne cok kanımı akıttım ben sana resimler yapabilmek icin
simdi ayaklarına kapıldıgım ve taptıgım tanrıcam
yarın hayatıma yaklastırmaktan korktugum şeytanımmısın?

güç denemesi gibiydi yazdıklarım
senin okumaktan korkmadıgın icin
benim yazmaktan cekinmedigim icin
şimdi iki eski ve guclu savascı gibi
cekip kılıclarımızı üstüne gitmemiz gucsuzlugumuzun
beklemedignin farkındayım
ne ben hazırdım senin yeni mısralarıma sarmaya
nede sen hazırdın
icin kanarken
ve yanarken canın icine gömüp öfkeni
bana şefkatle yaklasmaya
celladına aşık olan mahkum gibiyiz
bogazımıza ilmegi gecirecegini bilmek sevmemize engel değil uzun zamandan beri...

düşlerimin yerine koyabilecek kadar icime alamadım seni..
benim istedigim düşlerimin ötesinde
benim diyebilecegim, karanfil kokulu bir gerceklikti
ne eskilerden kalma acılarım
ne anılarımn arasında yasattıklarım
şimdi yazıyorsam eger sana
bu daha once anlatamadıklarım...

sana yanıyorken nasıl olurda
senden saklarım
sana yazılırken kullandıgım kelimeleri
hangi anlamı esirgerim aklımdan
ellerim yazma telasında
beceriksizlik korkusu ruhumu sarıyor
kalmak istedigimi söyliyebilmek icin on cumle kuruyorum
okudukca hepsi ellerimde ufalanıyor
simdi seni dusunuyorum
seni istiyorum demek bile
gecirmiyor sana susuzlugumu..

hayatımın basladıgı yere koy kendini
bunca noktadan sonra
yeni bir satırbasına
şimdi korkuyorum yazdıgım her kelimeden
seni benden uzaga suruklerse...
belkide susmalıyım artık
seni bana getirenin
geri götürmesin diye...
sustugum sen
yazdıgım sen
çığ gibi buyuyorsun icimde
önüne cıkan herseyi silip süpüren...
al beni yangınına
anlatmaya calısıyorum, olmuyorum
tek basıma yazarken...