Uzun zamandır yazıyorum. Bu uzun zamanın bir bölümünde de edebiyat anlamında birer okul olarak nitelediğim yazın sitelerinde yazılarımı bölüşüyorum.

Yazdıklarımın arasında neredeyse benden hiçbir hayat kesiti yokmuş. Bunu farkettiğimde, karşımda duruyordum ve çizgilerimle, gerçek kesitlerimle de var olmam gerektiğini hissettim.

Aslında her şey anlaşılmakla başlamıştı. Doğru anlaşılmakla. Kaç göç hali, veya azıcık esrar katmak için değildi mahlas kullanışım. Şimdi bunları okuyan ve mahlas kullanan insanlara bir kinayem filan söz konusu bile değil belirtmeliyim. Öyle bir başlangıç yapmıştım, sonra sürüp gitti.

Yazdıklarım belki daha bir manalanır diye, bu süregidişe müdahale de etmedim. Öylece yazılıyordu kelimeler, anlaşılıyordu anlam.

Kendimden söz etmekten imtina edişimin bir nedeni de, vurgulamak istediklerimin doğru yordanamaması kaygısıydı belki. Nitelik ve noksanlarımızla biz birer bireyiz elbette. Farklı olana yaklaşım da önyargılar barındırmıyorsa kabulümüz olmalı. Lakin öyle çok önyargı taşıyoruz ki çoğunca, ürkütüyor bu da insanı.

Ne uzun bir girizgah oldu değil mi? Gevezeliğimden bu gevezeliğimden. Hep söylerim: Allah gözden almış, çeneye vermiş diye. Evet körüm ben. Görme engelli, görme özürlü, ama, sakat, pek çok tanımı var bu halimin ya, en net olanı körlüğüm.

Psikolojik danışmanlık yaparak kazanıyorum hayatımı. Seviyorum mesleğimi. Körlüğün en avantajlı yansımaları, mesleğim sayesinde karşıladı beni çünkü. Hani şu göz teması ve gözler yalan söylemez masalı vardır: İnanın asıl yalanı söyleyemeyen yüzler ve seslerdir. Her çıtırtının manası vardır, kocamandır.

Site yönetiminden talep te ettim adım ve soyadımla yazmak istediğimi artık. Ama olaki teknik bir nedenle bu olanaksız olacaksa, bendeniz Fırat Avcı efendim.

Kendimi bir yanımla kötü, bir yanımla gayet iyi hissettim şimdi. Sanki benden söz etmek zuldü, hayatımı anlatmak için burdaymışım gibi düşünülmesine neden olabilecekti. Ancak yapılmalıydı bence. Umarım doğru algılanır bu yaptığım.

Peki nasıl yazıyorum? Rüya görür müyüm? ya da daha pek çok merakın ilk açılışını giderme ile yapmalıyım bir de.

Yazılarımı bir bilgisayar programı sayesinde yazıyorum. Kitaplara uzak kalışımın önündeki engeli kaldıran bu teknoloji sayesinde, herkes gibi bilgisayar kullanabiliyorum. Evet rüya görüyorum. Yalnız, rüyalarımda da körüm. Dünden bu güne bendendi bu yazı birazcık. Edebi bir nitelik ve içerik taşımadığı, belki de bazılarınızın vakitlerinizi boş yere işgal ettiğim için yazımla, özür dilerim şimdiden. İçim rahatladı bunu da söylemeliyim.