Günlerdir kendimi Edirne’de rahmetli anneme Ayçiçek tarlasında çiçek toplar ken kaybolan küçük kız olarak görüyorum aynalarda , oysa yaşım 3,5 değil kırka beş kaldı
Hayat merdivenin de başa dönüşüm , nedendir şaire söyle küçük sarı kıza özlemin o Ayçiçek tarlarında koşmak isteyişim nedendir şaire sor bakalım yazar bilir mi acep bilmez , kimse bilmez kırka beş kala aklıma Edirne’nin gelişini ,
Edirne benim hayatımda çok önemlidir aslında tahsilin kıymetini anladığım yer ,Çiçek topladığım yer , otuz ağustos ta ilk kez fener alayını gördüğüm yer ,
İnzibatlarla resim çektirirken nasıl da gururlanmıştım , sanki onlar beni sonsuza kadar koruyacak tı ben Edirne ’den gitsem de onlar beni hep bekleyecekti, ben uyurken onlar başucumdaydı , ben yürürken onlar yanımda , Elimde kitaplarım okula giderken kitaplarımın içinde , tebeşir tutan öğretmenin elinde , korkularımda bir eldi omzumda,
Peki ya şeker pancarları , her gün soframda bana Edirne ’yi anlatacak tı . ya o trenin sınıra kadar gelip sonra geri dönüşünü anlamayışım neden dönmüştü tren anlatsana şaire içindeki küçük sarı kıza
Edirne’den Ayçiçek dolusu sevgi yağsın mısralarına şaire
Edirne’den fener alayı gelsin vatan aşkıyla yanan yüreğine
Edirne olsun tüm denemelerin de yazar
Edirne ’den Ayçiçek dolusu sevgi yağsın mısralarına şaire