ADONYA

• 24 Nisan 2013 Çarşamba 15:09:35

Okumayı öğrendiğim ilk hafta bütün Cin Ali Serisini bitirmiştim.Her ne kadar dayım,bunları sırasıyla okumam gerektiğini söyleyip beni fırçaladıysa da,çok mutlu olmuştum.Okumak istiyordum.Okumayı çok seviyordum çünkü.Kitapların içine girince her yerle,her şeyle bağlantım kopuyordu.Nasıl da güzeldi bambaşka dünyalarda yolculuk yapmak,yeni yeni insanların hikayelerini dinlemek,aşklarına tanık olmak,gizli sırlarla büyülenmek...

Sonrasında kendimi borçlu hissettiğim bir dönem başladı.Bu güzel insanlar nasıl bizi mutlu etmek adına kitaplar yazıyor ve her ne amaçla olursa olsun,yazdıklarıyla bizi mutlu edebiliyorlarsa ben de yazmalıydım.Yazabilen herkes yazmalıydı.Evet,kitap yazmak kolay bir şey değil ama eğer insanın yeteneği varsa,yazmaması hem kendine hem de okuyuculara ihanettir diye düşünüyorum.Konuk olduğumuz dünyaya bir iz,bir güzellik bırakarak gitsek iyi olmaz mı?

Annem hep;yeteneğini harcıyorsun,kitap yaz diye beni sıkıştırırdı.Yazacağım der ama başlayamazdım bir türlü.Konu aklıma gelmezdi.Konu aklıma gelse,nasıl ilerleteceğimi bilemezdim.Sanırım her şeyin bir zamanı varmış.

İşte bu zaman gelince kalem elimde kuş gibi uçmaya başladı.Bunda,beni itip zorlayan küçük menejerim,yeğenimin etkisi de elbette büyüktür.Kuru yetenek neye yarar,ben olmasam sen hiç bir şey olamazsın diye adeta zorla yazdırdı bana bu kitabı.

Yayıncımın web sayfasında gözyaşlarımla izlediğim kitabımın kapağını sizinle de paylaşmak istedim.Belki hiç kimse beğenmeyecek okuduğunda,belki çok az kişi beğenecek,belki de bir çok insan okurken eğlenecek,mutlu olacak.Bilmiyorum.Ama ben bir nebze de olsa görevimi yaptım.Yeni bir dünya yarattım.Umarım birileri orada çok mutlu olur!