BEKLE BENİ (1)

• 24 Nisan 2013 Çarşamba 09:57:36

1915 Moskova doğumlu Rus şair ve romancısı Konstantin Simonov, bir subayın oğludur. Bir süre tornacı olarak çalıştıktan sonra, 1938’de Maksim Gorki Edebiyat Enstitüsünü bitirdi.

İlk şiirlerini 1938 yılında ’Gerçek İnsanlar’ ve 1939’da ’Yol Şiirleri’adlı kitaplarında topladı. Bu dönem şiirlerinin lirik kahramanı, zafer ve enternasyonalist dayanışma tutkusuyla dolu genç bir insandır. Romantik bir duygululuk ve kahramanca olana özlem vardır bu şiirlerde. Yazarın ilk oyunlarının temaları da bunlardır: ’Bir Aşkın Hikayesi’ ve ’Bizim Kentten Bir Delikanlı’

1938 yılında Anayurt Savaşı saflarına katılan Simonov, ordu gazetesinde çalışmaya başladı. Bu dönemin ilk şiir kitapları olan ve hepsi 1942 de basılan ’Lirik Günlük’, ’Seninle Sensiz’, ’Cephe Şiirleri’ adlı kitaplarında yer alan şiirlerin başlıca teması, toplumsal ve kahramanca olarak bireyselle kaynaştığı, lirik aşk konusudur. Savaş yıllarında milyonlarca Sovyet insanının ezberlediği ünlü ’Bekle Beni’ şiiri bu dönemin ürünüdür. Simonov’un şair olarak başarısı, lirik ve bireysel konuları savaşın olanca zorluğu ve dehşetiyle karşıtlık içinde, içtenlikli ve yalın bir anlatımla verebilmesidir.

Daha sonra yaratıcılığını oyun yazarı ve romancı olarak sürdüren Konstantin Simonov’un 1942’de yazdığı ’Rus İnsanları’ adlı oyunu, savaş yıllarının başlıca önemli oyunları arasındadır.

1943-44 yıllarında yazdığı ’Günler ve Geceler’ adlı yapıtı, Stalingrad günlerinin belgesel öyküsüdür.

Bir çok güzel romana imzasını atan Konstantin Simonov, o yıllardaki Sovyetler Birliği’nin önde gelen yazın ve toplum eylemcileri arasındadır. Uzun yıllar Sovyet Yazarlar Birliği sekreterliği yaptı. Simonov, öldüğü yıl olan 1979 yılına kadar yakın arkadaşı Nazım Hikmet’in adına oluşturulan edebiyat arşivinin başkanlığını yapıyordu.

Bu güzel insanı ünlü ’Bekle Beni’şiiriyle selamlıyoruz.

Geleceğim bekle beni
Bütün gücünle bekle
Soluk sıkıntılarla ağırlaşan
Yağmurlar içinde bekle beni
Karlar tozarken bekle
Ortalık ağarırken bekle
Bırak anamı
Çocuğumuzu bırak
Öldüğümü sansınlar benim
Bırak beni beklemekten usanmış
Bütün dostlarım toplansın
Evde ocağın çevresinde
Şarap içsinler birlikte
O acı şaraptan
Acı
Anılar gibi acı
İçme sakın o şaraptan
Beni bekle

Bekle beni geleceğim
Ölümün ötesinden olsa bile
Bırak beklemesini bilmemişler
Bahtım olduğunu söylesin
Varsın anlamasın hiç biri bırak
Savaşların ateşi içinde yitip
Nasıl durmadan korudu beni
Bekleyişinin ateşi
İkimiz olacağız yalnız
Beni yaşatanın ne olduğunu bilen
Yapamadığı gibi hiç kimselerin
Bekleyişini vermiş olacaksın bana
Sen