Sevgi sadece biz insanlara mahsus değilmidir? Sevginin en doruk noktasına kadar yaşayan ve yaşatan insanlar bu güzelliği en kötü haliyle de sergilemekten çekinmez. Her şeye karşı duyduğumuz sevgiyle dünya daha da bir güzelleşiyor. Sevince her şeyden önemlisi insan olduğumuzu ve insanlığımızı anlıyoruz.
Etrafınızda ki insanlara şöyle bir bakın. İnsanlıktan çıkmış dediğiniz insanların hayatlarını inceleyin. Eksik tarafları hep sevgisizlikten kaynaklanır. Kaliteli insan ilişkileriyle bütünleşmiş aile yapılarından, hep kaliteli bireyler çıkar. Onların tamamlanmamış, örtbas edilmiş yanları yoktur. Birbirlerini sevdikleri için saygı duymayı da bilirler.

Sevgiyi taşımak ve o sevgiyi yaşamak her insanın harcı değildir..
Dünyanın daha da yaşanılabilir olması için insanların daha çok sevgi dolu olması gerekir. Nitekim sevgisiz insanlar yüzünden her geçen gün dünya neşesini, heyecanını kaybetmekte.
Sevgisi ne kadar büyükse, insan o kadar büyüktür. İnsan, sevgisiyle anlam kazanıyor. İnsanı insan yapan değerlerdendir sevgi.
Sevgiyle bakan insanlar kötülükleri görmez, insanları güzellikleriyle görürler. Sevgisiz insanlarınsa; gözleri güzelliğe kapalıdır. Olumsuzlukların peşinden bir ömür koşarlar. Hem kendilerine hem de etraflarında ki insanlara şu kısacık hayatı zehir etmekle meşgul olurlar.
Onlar dünyaya hükmettiklerini zannederler. Halbuki insan sevgisi kadardır.
İnsan sevmeye kendinden başlar önce, sonra etrafındakileri sever.
İyiliğinizden ve sevmekten vazgeçmeyin.
Etrafınızdaki akrepler sizi soksalar bile ……..
Sevgiyle kalın.