Gün kararırken, vakit ruhuma seslenirken!

• 22 Nisan 2013 Pazartesi 18:40:23

Ne gelir elden diyesim geliyor
Yüzü gülmeyen, cefa içinde can çeken, yükün altında ezilen
Hangi nefesi görsem, içim burkulur, hikmetin sırrı gam olur, böyle çaresizken
Bir yaşlı adam tanırım, hergün kağıt toplar ve yılmadan kendi halinde ekmeğinin peşinde terler

Günlerden birgün yine topluyordu
Ben yine ibretle ve taktirle nazar ederek düşünüyordum
Bir yaşlı teyze yaklaştı yanına ve nezaketen o adamdan bir poşet istediğini duydum
Adam okadar sert ve katı bir biçimde zavallı kadını azarladı ki nasıl şaşırdım, orada donmuştum

“Merhamette maraz doğar” derler
Ne kadar düşünerek söylerler elbette taktir hakkına malik değilim
Ve fakat bizzat şahit olduğum ve günlerce sessiz ve çalışkanlığına ram olduğum adam için kederlendim
İnsan tekamül ettikçe, aklını ve bilgisini geliştirdikçe, edep ve nezaketi öğrenmedikçe kamil ve irfan sahibi olur, diyemedim

Artık ne vakit o adamı görsem
Yaşlı kadına yaptığı terbiyesizlik ve kabalık önüme çıkıyor
Bazen daha basit bir iş bulsam diye düşündüğüm anları çaresiz bıraktırıyor
Kul hak ettiğini ve nasibini iyi tefekkür ederek, azmin ve umudun seferberliğinden gitmeyi öğrenmeli

Mustafa CİLASUN