Edep, kalbin en mümtaz şiarıdır
İhsanın kemaliyet vasfından nükseden sırdır
Kalbin maliki, niyetin sahibi, iradenin amele dönüşen mecali valıadır
Kul, akıl vecdinden, vicdan sıhuletinden, azim şevkinden hakka ram olan imtihandır

Nice gönül mahkumları vardır, yaralıdır
Efkarını aşikar etmediği sevdasındandır, umut içinde ki bahttır
Vefa adına, fedakarlığı sinesine ikame ettiren hazandır, hasretin ve firkatin naatıdır
Ne vakit yüreği titrese, yadından akseden bir hatırat gözünün önüne gelse en nadide hicrandır, devaya muhtaç yaradır

Sessiz ve suskun kaldırımlar neler söyler
Her nefesten bir ibret sahnesini melül bir hüzünle idrake döker
Heves bazen umuttur, emel zamana hasredilmiş sonuçtur, kader nasibe düçar öğüttür, hüsranı ve gamı muvazene için böler
Hangi yöne gitsen, hiç hareket etmeden düşlerinle uzlete çekiliğ ah u zar eylesen ne çıkar, samimiyet ve ihsan azim ve akılla yol alan izandır, mizanı ne örter

Bazen aldırma gönül diyesim geliyor
Esarete gün sayan mahkumlar aklıma gelerek içim titriyor
Adalet adınan, mahkemeye çıkan her nefes masumsa ve fakat mahkumsa vicdan inliyor
Yarını bekleyen nisalar, evlad-ü iyaller aynı esaret ruhlarıyla yaşıyor, hayıflanmak kimin işine yarıyor, keşkeler ilaç adına hicranı davet ediyor

Mustafa CİLASUN