Evet ,destan okulun ilk günü diye çok heyvacanlı ve bir o kadarda kendinden emindi. Çünkü ;doktorluğu kazanmak için çok çalışmış ve bunuda başarmıştı. Destan heyecanın verdiği etkiyle karşıdan karşıya geçmek için kaldırmdan tam adım atacaktı ki önünde birden üstü açık bir araba durdu. Destan birden nereye uğradığını şaşırmış ve bunun verdiği şaşkınlıkla kendini geriye atmıştı.


Destan hemen kendine gelip, arabanın sahibinin yanına gitti ve kız olduğunu görünce biraz şaşırdı ama bu ona kızmayacağı anlamına gelmiyordu.


Destan: Arabanızın ehliyetini kasaptan mı aldınız hanımefendi, insan gibi dikkatli sürsenize.Bir adım daha atsaydm şuanda hastanede kendimi bulacaktım.


Kız, destana cevap verecekti.Fakat garip bir şekilde o anda destanla gözgöze gelince içinde farklı duygular belirmeye başladı. Tabi kız zengin bir ailenin kızı olduğu için ukalaca şeyler düşünüyordu aslında biraz. Ukalaca ve şuçluluğunu kapatmak ister gibi;


Kız: Seninde gözün kör mü insan önüne bakar. Ben normal şekilde yolumda gidiyorum ama senin gibi dikkatsiz yayalar yüzünden böyle kazalar oluyor işte.

Destan: Yok ya sakın o kazalar senin gibi araba sürmeyi bilmeyen şöförler yüzünden oluyor olmasın. Tabi zenginsin ve altında da son model araba var kimseyi görmüyor gözün.

Kız : Allah Allah sakın senin gibiler böyle arabaya binemiyorlar diye olmasın. Kedi ulaşamadığı ete pis dermiş.

Destan: Nasıl bir insansın sen ya bilip bilmeden konuşuyorsun. İstemez kalsın böyle lükslük bizim gibiler kendi halinden menmundur. Çünkü; biz elimizdekilerle mutlu olanlardanız.


Kız, destanla bu şekilde tartışıyor ve tartıştıkça hoşuna gidiyordu. Onu kendince laflarıyla ezmeye çalışsada destan kolay kolay ezilen biri değildi ve kız bunu fark etmiş olmalı ki laf sokmaya devam ediyordu.