İçimdeki Çocuk Yok Artık

• 18 Nisan 2013 Perşembe 15:58:05

Beni görenler dış görünüşümden dolayı sağlam görüyorlar. Aslında yıkılmış bir hayatın içinde beklide can çekişmedir benimki. Kendimi yalnız hissetme nedenimdir beklide. Bana yakınsın ve beni tanırsın beklide ama yüzeysel bir şekilde. Derinlerde bir yerlerde garip bir çocuk var ezelden beri. Kimsenin tanımadığı ve görmediği herkesten saklanan bir çocuk. Aslında hayatın içinde hala saklambaç oynuyor ve hep kendisini saklayan saf bir çocuk.
Annesinden örnek aldığı sevgiyi yaşamaya çalışmış hep. Onunla birlikte hep saklı kalmış çocukluğunda. Yüzünde bir gülümseme var aynı çocuk gibi. Sanki zaman ona hiç dokunmamış etrafı sırlanmış ve öğretmemiş kötülük nedir. Umutların ve hayallerin peşinde koşturuyordu hala.
Ama artık sırların kırılma vakti çoktan geldiği ortaya çıkıyor. Şimdi o masum küçük yok geride. Yıkılan hayatın içinde hayallerin gerçek olmadığını anlamış zamanla. Acıların ve yaşanılanların bir etkisi . Artık saf bir çocuğun temiz bir kalbi yok . Sevginin hakim olduğu bir yürekte.
Bir süre o küçük çocuğu yaşatmaya çalıştım. Her şeye inat yeniden yaşama dönmesini bekledim. Onu yeniden yaşamak istedim. Yeniden hayaller kurmak için yaşaması gerekiyordu. O masum gülümseme ile hayata inat yeniden tutunmak ve hayatla dalga geçmek istiyorum. Ve eskiden olduğu gibi her canım yandığında birinin gelip beni öptüğünde iyi olacağımı düşünürdüm. Hayal kırıntılarından ve yıkılan enkazdan yeniden ve yeni bir şekilde hayal dünyamı inşa ederdim. Şimdi böylesi bir uğraşa girmeme gerek kalmadı. Küçük çocuk yok artık.
Sevmek ve her seferinde yenik düşmek yaralıyor insanı ve artık birisi gelip öptüğünde iyileşmiyorsun canının yanması da geçmiyor. Aslında zor demek biraz kaçamak oluyor. Artık düşüncelerin boş hayaller ise yıkık iyileşmiyor yaralar. Sevginin acı olduğunu biliyorsun. Yeniden sevmenin canını yakacağını ve umutlanmıyorsun artık.
Şimdi canlansın yeniden küçük çocuk ve yeniden sevsin. Hayata gülümsesin koşup oynasın,eğlensin umutlarla dolsun yeniden hayaller kursun. Söylediklerim yersizdir bilirim. Ne o çocuk geri gelecek yeniden nede ben artık eski ben olacağım. Önümde ki defterin sayfaları yazılı olacak hep ben sadece onları tekrar tekrar okuyacağım. Her seferinde canımın yanmasına aldırmadan ve tekrar acıları yaşamaktan sıkılmadan okumaya devam edeceğim. Ağlamak bile zor artık.Artık büyüdük ve o saf sevgiye sahip o küçük çocuk da kalmadı geride.
19.02.2012 16:08