Neydi o günler diye başlayan kelimeler,geçmişe özlem.Sararmış yapraklar hakkında konuşmak,yaşanmış acı tatlı anılarını hatırlama özlemi olsa gerek.Siyah beyaz filmleri seyrederken.Mekan ve zaman bizden uzak olsa’da,fakir kız zengin oğlanın aşkları yüreklerimizde hala yerini koruyor..Kötü adam iyi adam rolleri hayatımıza belki o günlerden kalma.Mesela;Semt pazarlarında alışveriş yapmak,renk cümbüşüydü.Şimdi tüm gıdalar birbirinin aynısı oldu tıpkı insanlar gibi.Karpuz bile ele alınır bir fiske vurulur,sesine ağırlığına,rengine göre karar verilirdi.Metreyle kumaş alınır şöyle parmakla dokunulur, naylon’mu,pamuklu’mu diye bakılırdı.Ruhumuza verdiğimiz değeri alışverişlerimizde bedenimize’de önem verirdik..Müşteri çayını yudumlarken,kaç metre olsun ağbi-abla seslenişleri yok artık..Bu değişim çok uzun zaman önce değildi aslında..İnsan günü bir sonraki güne götürmek için çalışırken farkında değildi,geçmiş ve bu gün arasındaki yakınlığını ellerimizle uzaklaştırıyorduk.Şimdi sebzelere,kumaşlara,insanlara dokunmaktan korkar bir yaşam sürmekteyiz..Selamlar bile uzak düştü gönüllerden.Reklamlara bakarak alışverişler yapmak moda oldu.Dış görünüşe göre değer vermeler moda oldu.Evde yapılan yemeğın soğan kokusu mahalleyi sarmıyor artık.Hazır aceleci çabuk yemekler sohbetlere yaşantımıza yansıdı.Bu yüzden duygulardan uzaklaştık belkide.Neydi o eski günler sohbetleri yaz gecelerinin sıcağından kaçır gibi balkon sohbetlerine düştü,gecenin ilerleyen saatlerinde dönülmez akşamın ufkundayım şarkısı bir özleme sesleniş’miydi yoksa.Artık eski toprak büyüklerimiz dostlarımız sevdiklerimiz aramızdan tek tek ayrılmaktalar.Bundan sonra o günlerin sohbetlerini selamlaşmanın sarılmanın sıcaklığını,en önemlisi samimi duygu ve hisselerin kıymetini tam olarak tadamıyacağız...Acı ama gerçek bu ne yazık....