ANNE..
hani kötü birşey olduğunda hep annesini ararya insan..şikayet edemesede olanları sesini duymak iyi gelir.. üzerine çöken kara bulutlar bir nebze olsun aralanır..
konuşurken ağlayamasada telefonu kapattıktan sonra bütün ruhunu yıkar gözlerinin tuzlu suyu..
çocukkende ne olursa anne diye ağlamazmıydık zaten..komşunun kızı saçımı çekti anne..öğretmen haksız yere kızdı bana anne..
anne başım ağrıyor anne karnım acıktı..
her ne olursa olsun herşeye çare olur ya anne..
ANNEEEE
şu kalbime bişey desene!!
YORUMLAR
Kaleminize saygımla..
Haydi o halde bir şiirde benden olsun..
ANNEM..
Bebekken dökülen göz yaşlarımı
Güneşe sererek kuruttum annem
Senin şefkatinden uzak büyüdüm
Sevilmek ne demek unuttum annem
Seni beklemekti gecem gündüzüm
Seni dilemekti en güzel sözüm
Kim bilir yetimim belki öksüzüm
Ben neden doğmuştum unuttum annem
Gittiğin yerlerde çiçeğin var mı
Onlarda ben gibi yaramazlar mı
Terk edip gidersen ağlamazlar mı
Çocuklar güler mi unuttum annem
Söz=Samim Cebeci
Müzik=Yılmaz Tatlıses
(Müslüm Gürses; “Müslümce 92″ adlı kasetinde seslendirdi.)
"Anne!" diye seslenebileceğiniz bir anneniz varsa, şikâyet edecek bir durum olmasını beklemeden seslenin. Çünkü sırf o kelimeyi söyleyebilmenin kendine has bir gücü, bir büyüsü vardır.
Selâm ile.